Seçim sathı mailine hoşbulduk. Herkesin bir anket sonucu var içinde. Herkesin bir seçim sonucu ekranı var.
İçini de dolduruyor. Şöyle şöyle olacak. Şundan şundan dolayı o bitti. Kesin o kazanacak. Kendi arzusuyla yakaladığı genel bir sebebi birleştirip kartopuna dönüştürüyor.
Halk böyle düşünüyor.
Adaylar farklı mı ya?
Onlar da, genel temayül kesin aday olmalısın dedi, kıramadım.
Çok isteyenim var. Ne yapayım? Kıramadım.
Şöyle baktım da benden başkada doğru dürüst bu işi yapacak kişi yok.
Diğerleri çok boş, valla, şöyle şöyle yapmış, ama kimse bilmiyor.
Amaç ne?
Tek ben varım. Diğerleri yok.
Bu düşünce iklimi bizim damarlarımızla var. Herkeste var.
Bireysellik süper hakim.
Böyle olunca kurumsallaşmakta biz de sallamakla eşdeğer. Salla gitsin. Nereye? Nereye denk gelirse. Adıda kurumsalız.
Günü tüketme, unutturmanın adı olmuş bu. Böyle olunca kişilik yok. Kişiliksiz. Kişiliksiz kurumlar.
Amaca ulaşmak için her yol mubahtır’ın Türkiye versiyonu.
Şimdi adaylarda bir şekilde aday oluyum da, nasıl olursa olsun, derdindeler.
Adamını bul hallet. Bunu ussallaştıracak genel ifadeler söylensin, yok temayül, yok anket, yok mülakat valla hakkaniyet…
Kamuoyu nasıl oluşur? Kamuoyunda buna inanç varsa sorun yok. Ama kamuoyu buna inanmıyorsa, buna kısaca kurusıkı, palavra demek mümkün.
Umarız kitleyi etkileyecek adaylar seçilir. Kitleye kitlenecek adaylar değil.
