YIKILAN TAŞLAR, KALKAN OLAN YÜREKLER ; DEPREM

Yıkılan taş yığınları değil, umutlar oldu.

Koca koca molozların altından seslenen o çaressiz ses tonları, tüm Türkiye'yi yasa boğdu.

Yeni yıl bize güzel şeyler göstermedi. Daha ilk 27 günde; coala virüsünden tutunda depremlerle, can kayıplarıyla, salgınlarla ,savaşlarla başladı yılımız.

Elazığ'da gerçekleşen deprem ile sallanan gündem, bugün benim konum.

Yazılarımda bahsettiğim kardeşlik duygusunun kanıtını kelimelere dökeceğim bugün.

Mesela öyle anlardan bahsedeceğim ki bir an göğsümüz kabaracak veya öyle bir andan bahsedeceğim ki pişmalıklarımız keşkelere dökülecek.

Bu olayda kim kahraman?

Saatlerce koca koca molozların altında kalan onlarca insanı telefonla hayatta tutmaya çalışan bir sağlık görevlisi mi? yoksa Türk askerinin yaralılara ulaşıp, sesi titreye titreye ‘ Sizi Kurtaracağız' diyerek taşları kaldırmaya çalışması mı?

Gördüğümüz yerde taşladığımız, zehirlediğimiz, yaktığımız, binbir türlü işkence ile canlaranına kıydığımız köpeklerin,enkaz altında can çekişen birilerini bulup, uluyarak yardım istemesi mi? yoksa muhabirin olayları aktarırken göz yaşlarını tutamayıp ağlaya ağlaya haber sunması mı?

BİZİM KAHRAMANLIĞIMIZ TEK YÜREK OLMAMIZDI.

Ülkenin hayvanı da insanı da bir oldu o gün, eski bir yazımda bir cümle kullanmıştım ‘' bizim bizden başka dostumuz yok'' nefesimiz de bir acımız da bir BİZİM.

Bizi bitirmeye zorlayanlar, savaşa ölüme sürükleyen herkes için bir ders daha verdik o gece.

Evlerden çıkan battaniyeler, yemekler, kıyafetler, erzaklar, türkiyenin her köşesinden yardıma koşan binlerce insan, gecesini gündüzüne katan kurtarma ekipleri ve daha sayamadığımız yüzlece yardım eli. Tüm bunlar;

Olduğu gibi çöken taş yığının önünde gözyaşlarını elinin tersiyle silen amcaya değmez mi?

Veya tüm ailesini kaybeden, teselliyi milletin duasında bulan bir babaya, değmez mi?

Kendi canından vazgeçip, ‘'kızımı kurarı n! Onun sesini duyamıyorum!'' diyen anneye, göçük altında onlarca insanı konuşturarak hayatta tutmaya çalışan komşuya değmez mi?

Değer!

Bu ülkenin bir basın mensubu olarak, Konya'nın ve Dünya'nın sesi olan Kon TV olarak son sözlerimi yazıyorum;

Tüm bu yaşananlardan ötürü canlarını kaybeden kardeşlerimize Allah'tan Rahmet yaralılarımıza acil şifalar diliyorum.

Rabbim bu millete başka felaketler yaşatmasın!

Amin.


Yazarın Diğer Yazıları