Kâmus Namustur

Kâmus, en yaygın anlamıyla bir milletin sözlüğü veya dili demektir.

Bir milletin gelecek nesillere en büyük mirası dili ve sözlüğüdür. Sözlüğümüzle aktarırız her şeyimizi ardımızdaki nesillere. Örf, adet ve ananelerimizden tutun da para birimimize kadar hayatımız sözlüğümüz ile değerlidir.

Tahrif edilmemiş, özünü ve kalitesini muhafaza etmiş bir dilin ve sözlüğün ne kadar önemli olduğunu son zamanlarda daha iyi anlıyoruz. Güzel Türkçemizin maruz kaldığı tahribat içimizi yaralıyor. İki kuşak öncesinin kullandığı naif ve zengin dili maalesef günümüz gençliği yadırgıyor, hatta komedi malzemesi yapıyor. Yazmayı geçtik, konuşmaktan aciz bir nesil yetişiyor. Konuşmalarında, yazışmalarında kelimeleri kısaltarak konuşmayı marifet sayan bir gençlik…

Bir vesile ile 20 yıl önce TRT'de yayınlanan bir sokak röportajının kaydını görmüştüm. Orta okul sıralarındaki genç bir kızın, muhabirin sorduğu soruya verdiği cevap mest etmişti adeta beni. Soruya ne cevap verdiğinden nasıl cevap verdiği dikkatimi çekti. O kadar zengin bir dağarcıkla konuşuyordu ki… Diksiyonu, cümleleri asalak kelime kullanmadan kurması, öz güveni harika idi. Şimdilerde aynı yaştaki bir gencin asla bu şekilde konuşamayacağında herkes kanidir. Güncel ve gündemde olan bir meseleyi sorduğunuzda değil düzgün bir cevap, doğru cevap alacağımızdan bile şüpheliyim. O kadar sığ, o kadar dağarcığı boş, o kadar özgüveni oturmamış bir gençlik ile karşı karşıyayız.

Maksadım gençlere yüklenmek değil tabi ki. Muhakkak istisnalar da vardır. Telefon ve bilgisayar oyunlardan uzak, sosyal medyayı bilgilenmek için kullanan, kitap kurdu, kuru kuruya gezip tozmayan genç kardeşlerimiz de var. Ama sayıları tükeniyor. Ve bu gençler değil yukarıda bahsettiğim gençler daha makbul telakki ediliyor.

Burada anne babaya, öğretmene ve biz basın camiasına çok iş düşüyor. Doğruyu ve güzeli aşılamadığımız sürece gençlerimiz dillerini tam manasıyla kullanamayacak maalesef.

Dilimiz ve sözlüğümüz namusumuzdur. Gücünü maziden alıp, atinin izinde olanlara selam olsun.