Görenlerin ilk bakışta Nevşehir'de bulunan peri bacaları sandığı ve doğal güzellikleriyle dikkat çeken Kızlar Kayası artık doğaseverlerin ve gezginlerin uğrak duraklarından birisi oldu. Rüzgar ve su erozyonuyla zamanla şekillenen Kızlar Kayası, çevre düzenlemesiyle kent turizmine katkı sağlıyor.
Şehir merkezine 10 dakika uzaklıkta
Şehir merkezine 7 kilometre uzaklıktaki Dere Mahallesi'nde 24 bin metrekare alana yayılan Kızlar Kayası'nın 10 bin metrekaresinde çevre düzenlemesi ve aydınlatma çalışması yapıldı. Gün batımından sonra da gezilebilen jeolojik oluşumların arasına yapılan merdivenler, kayaları daha yakından görme imkanı sağlıyor.
Gece farklı gündüz farklı
Hem peyzaj düzenlemesi hem de insanların yürüyüş yapabileceği, oturacağı alanlar oluşturulan Kızlar Kayası, aynı zamanda bir seyir terası oluşturuldu ve insanların oluşumları görmeleri amaçlandı. Ayrıca aydınlatma çalışması da yapılan Kızlar Kayası'nda bu sayede gündüz gezenler farklı, akşam gezenler farklı güzellikleri gözlemleyebiliyor.
Kızlar Kayası efsanesi nedir?
Kızlar Kayası hakkında birbirinden farklı söylenceler mevcut olup nesilden nesile intikal etmektedir. Bu husustaki en kapsamlı araştırmalar Mehmet Önder ve Prof. Dr. Saim Sakaoğlu'na aittir. Kızlar Kayası aslında, Vadi-yi Meram ile Tavusbaba Tepesi arasında aynı adla bilinen mevkide rüzgâr ve su erozyonuyla oluşmuş, peribacalarını andıran bir yer şekli. Burada bulunan devasa kayalar insan şeklini andırdığından hakkında zamanla söylenceler ortaya çıkmış. İki söylenceden birine göre; Konya'dan Dere'ye bir düğün kafilesi gitmektedir. Gelin, hacet gidermek amacıyla bir çeşit yufka olan şepitle taharetlenir. Allah indinde hoş karşılanmayan bu durum üzerine gelinle birlikte kafiledekiler taş kesilirler. Diğer söylenceye göre de Konya'dan Dere'ye gelin götürülmektedir. Fakat gelinin Konya'da civan bir sevgilisi vardır. Ondan ayırır ve Dereköylü bir gence verirler. Konyalı genç kara sevdalar içinde beddua eder ve: "Bir daha Konya'ya yönünüzü dönerseniz taş olunuz inşallah” der. Tam yarı yolda gelin Konya'ya döner, bir "ah” çeker… İşte bu sırada bütün kafile olduğu yerde taş oluverirler.
(Mustafa İlker Şen)
