"Tek çiçekle bahar olmaz, ama bahar tek bir çiçekle başlar”, "İbrahim'leri yetiştirmeyen toplumlar, Nemrutların çoğalmasına sebep olur”, "her Firavun'un, bir Musa'sı var”….dilimizde, bu ve buna benzer çok sözler vardır.
Bizi ilgilendirem, Kur'anî gerçekler. Bu kardeşiniz, Kur'an'daki peygamber kıssalarını önemser. Her kıssada kendimizden bir şeyler buluruz. Her kıssa, insanı anlatır, bizi anlatır. Kur'an bize; tek başımıza çok şeyler yapabileceğimizi, tek başına büyük bir ordu olduğumuzu anlatır.
Hz. Nuh, bunun açık örneği. Minkir toplumun karşısına çıkıp, uzun süre onlara; Hakkı, hakikati, gerçekleri, birlik beraberliği, ahlaki ilkeleri, insanlara saygıyı, toplumun düzenini bozmamayı…anlatıyor. Buna karşılık toplumu; ellerini kulaklarına tıkıyor, bu hak kelamdan rahatsız oluyorlar. Tehdit ediliyor, ölümle korkutuluyor, deli deniyor, atalarımızda böyle bir şey görmedik, duymadık…deniyor. Ama o, yılmıyor, korkmuyor. Sonuçta kazanan Hz. Nuh oluyor. Zalimler, münkirler, müfsitler kaybediyor! "hak geldi, batıl zail oldu. Batıl zail olmaya layıktır…” ilkesi tecelli ediyor.
Hz. İbrahim örneği de, bizim ders almamız, ibretle hayatını özümsememiz gereken olaylarla dolu. Putperest, Nemrut'un putçusu olan babası Âzer'e; edebini bozmadan, kötü söz söylemeden, tatlı bir dille uyarı görevini yapıyor. Babamdır, atamdır, sesimi çıkarmayayım demiyor. Amaç; puta tapmayı, cansız, hiçbir şeye gücü yetmeyen, hiçbir şey yaratamayan…putlara değil, her şeyin halikı, kainatın düzenleyicisi ve yöneticisi, yaşatan ve öldüren tek varlığın ALLAH olduğu gerçeğini tek başına haykırıyor! Toplumun önem verdiği putları tek tek kırıp yerle bir ediyor! Ölümden korkmuyor. O biliyor ki, insan bir kere ölür. Ya şerefinle yaşarsın, ya da şerefsizce hayat sürersin.
Hz. Hacer'in imanı da bizi tiretiyor. Kadın başına, kucağında küçük çocuğu ile, kuş uçmaz, kervan geçmez bir yere gönderiliyor. Hz. Hacer, kocası Hz. İsmail'e; "Bizi buraya getirmeni kim söyledi?” deyince, Hz. İbrahim'in; "Allah emretti” sözü karşısında, Hacer anamızın şu sözü bize mesaj vermemeli mi? "O emrettiyse, Allah bize kafidir”. Kadın da olsa, çocuk da olsa, genç ve yaşlı da olsa Hakkın yolunda, Allh için yapılan mücadelelerde tek başına yola devam etmek, tabir yerindeyse ölümü öldürmek, öldükten sonra unutulmamak demektir.
Örnekleri daha çoğaltabiliriz. Ama asıl gelmek istediğim nokta, "DİYARBAKIR'DAN YÜKSELEN KIYAM SESLERİ! İman, insana bu cesareti verir. İman yoksa; sesler cılız çıkar, ölümden korkarsınız, üç beş çapulcuya pabuç bırakmak durumnda kalırsınız. Tehditleri görünce ya bir yerlere kaçar, ya teslim olursunuz.
Diyarbakır'daki analar bize güzel mesaj verdi! Bu mesaj sayesinde terör kaynağı partinin önünde kıyama kalkanların sayısı arttı! Daha da artacak. Yurdun dört köşesinden, yırt dışından destek için gelenlerin sayısında yükseliş var. Mardin'de, Hakkari'de, Van'da ve Türkiye'nin her köşesinde, ellerine Türk bayrağını alanlar, meydanlara koşuyor! Kıyama kalkanlar, caddelere, sokaklara, meydanlara sığmıyor!
Terörü bu kalabalık bitirir! Halk istemedikçe hiçbir şey olmaz. İşte Demokrasi denen nesne de budur. Artık terör, Türkiye gündeminden çıkıyor, çıkmaya mecbur! Teşekkürler Kürt anaları, teşekkürler halkımız ve teşekkürler Türkiye!
Bu Toprak Ana Dolu!
Anadolu'nun feryadı, yakar cihanı,
Bu ses ıslık değil, anaların figanı,
Nene Hatunlar başlattı ilk, bu kıyamı,
Anaların duruşu, inletir her yanı!
Türkiye her an kıyamda teröre karşı,
Mehmetçiğimin sedası, kurtuluş marşı,
Ezanın tekbirleri, inletiyor arşı,
Kur'an'ın fermanı titretiyor arşı!
Halkımın direnişi, bitirir terörü
Al yıldızlı bayrağım, sarsıyor her yeri
Dalga dalga yayılıyor teröre tepki
Analarımla başladı kıyam, bu ilki
Artık durmaz bu isyan, yayılacak yurda
Fitneyi söndürecek nefes var burda!
Asla yılmadı, yılmayacak Anadolu
Korkmayan, yılmayan; burada ana dolu!
