Ashab-ı Kehf in mağarada uykuda kaldıkları süre ayetler de şu şekilde bildirilmiştir.''Mağara da üç yüz sene kaldılar(.Buna) dokuz yıl daha kattılar.De ki Allah ne kadar kaldıklarını daha iyi bilendir.Göklerin ve yerin (gaybını )bilmek ona aittir.O ne güzel görendir .Ne güzel işitendir.(Bütün ) bunların On' dan başka hiçbir yardımcısı yoktur.O hiçbir (kimseyi hiçbir şeyi )hükmüne ortak yapmaz .Rab'binin kitabından sana vahyedilenleri oku.Onun kelimeleri değiştirecek kimse yoktur.O'ndan başka sığınılacak bir kimse bulamazsın.(Keh-f 18 -29) buyrulmuştur.
Mağara kapısı kapanırken Dakyanus un yardımcılarından iki kişi Ashab-ı Kehf in başına gelenleri madeni bir levhaya yazarak mağarayı kapatan kayaların altına koyarlar.(Bu levhalar mağaradakiler uyandırıldıktan sonra oraya gelen kişiler tarafından bulunarak yaşanan olayın gerçekliğine şahitlik etmiştir)Ashab-ı Kehf in isimleri burada yer almıştır.(Yemliha-Mekselina,-Meslin-,Mernûş-Debernuş-Sâzeniş-Kefetetayûş(Köpekleri-Kıtmir )Ashab-ı Kehf in sayısına Kuran' da ''Görülmeyene taş atar gibi :Onlar üç (kidir)dördüncüleri köpekleridir diyecekler.beştir altıncıları köpekleridir diyecekler(Hayır)Yedidir ,sekizincileri köpekleridir diyeceklerdir. De ki:Onların sayısısnı Rab'bin daha iyi bilir.Onları bilen azdır .Onun için onlar hakkında sathi tartışma dışında derin münakaşaya girme ve onlar hakkında bunlardan hiçbir şey sorma (Kehf- 21 ) yer almıştır.
Aradan geçen süre içerisinde Hz. İsa Peygamber devri gelmiştir.Burada yaşayanlar ona iman ederler ve İsa Peygamber de mümin bir vali tayin etmiştir.Bu sırada mağarada uyuyan gençler Allah ın izni ile uyanmışlardır(Bu zaman diliminin ikindi vakti olduğu bildirilmiştir)Uyandıktan sonra birbirlerine burada ne kadar süre kaldıklarını sormaya başlarlar.Bu sırada içlerinden biri kısa süre uyuduklarını belirtmek için kırbada ki suyun eksilmediğini söyler.Hepsi acıktıklarını hissetmeye başlarlar.İçlerinden Yemliha yı yiyecek bir şeyler almak için şehre gönderdiler.Yemliha önce çimenlik bir yere gelir burada ne çeşme ne ağaç vardır.Önce var olan şeylerin yok olmasına şaşırıp döner ve gördüklerini diğerlerine anlatır.Şehre gitmek için yeniden yola koyulur.Şehrin kapısından girip''La İlahe İllalah Ve Enne İsi Resûlullah yazdığını görünce şaşırıp kalır.Bir ekmekçi bulup üzerinde Dakyanus un sureti olan parayı ona uzatır.Ekmekçi Yemlihaya bu parayı nereden bulduğunu sorar .Yemliha kendisine ait olduğunu söylese de ekmekçi ona inanmaz.Onu define hırsızı zanneder ve halkı etrafına toplar.Hep birlikte Yemlihayı kadıya götürürler.Kadı da Yemlihaya aynı soruları sorar ve aynı cevapları alınca ona inanmayarak bir mektupla durumu valiye bildirir.Vali Yemliha yı huzuruna çağırır.O da benzer suallerle parayı nereden bulduğunu sorunca Yemliha yine önceki cevabı verir.Vali Dakyanus adını duymadığını ,hazinenin yerini söylerse kendisine hisse verileceğini belirtir.Yemliha etrafta komşu ve tanıdıklarının olduğunu onlara sorulmasını ister.Vali ,kadı ve halk birlikte Yemliha nın peşinden onunla şehrin içine doğru giderler.Ancak Yemliha yolları karıştırıp bir türlü aradığı yerleri bulamaz.Allah a yalvarır ve Cebrail a.s ona yolunu gösterir.Böylece Yemliha evini bulur.Evin şimdiki sahibi 120 yaşında yaşlı bir adamdır.Ev ona atasından miras kalmıştır.Yaşlı adam Yemlihayı tanımadığını söyler .Evin kendisine ait olduğunu söyleyen Yemliha ya kızar.Yemliha bunu isapatlayacak delilleri olduğunu söyler.Evin ortasında iki sütun bulunduğunu,birinin içinin altınla diğerinin içinin gümüş dirhemlerle dolu olduğunu belirtir.Valinin emriyle sütunlar yıkılır ve Yemliha nın belirttiği dirhemler ortaya çıkar.Ev sahibi pir,bunun üzerine kilidi altından kendisi gümüşten olan bir sandığı açıp içinden kızıl bir hırka ve hırkanın içinden İmrani dille yazılmış bir kitap çıkarır ve ağlamaya başlar.Yemlihaya senin adın nedir diye sorar ve Yemliha yanıtını alınca onun ellerini öpmeye çalışır.Yaşlı adam Yemliha nın ceddinin babası olduğunu ,üç yüz dokuz yıl önce şehri terk edip gittiğini,o dönemde eşinin hamile olduğunu ,şehrin yönetiminin Dakyanusun tarafından yürütüldüğünü ve atalarının onun zulmünden kaçtıklarını bildiğini söyler.Bunun üzerine şehir halkı ve Vali Yemliha ya inanır ve saygı gösterirler.Ondan kendilerini mağarada ki diğer kişilere götürmesini isterler.Mağaranın yakınına geldiklerinde Yemliha içeridekilere haber vermek için önden gider Başından geçenleri ve şimdiki durumu anlatır.Vali ve şehir halkı onlarla görüşürler .Ashab ı Kehf artık dünyada olmanın kendileri için hayırlı olmadığını düşünerek Allah a dua ederler ve ömürleri son bulur . .Cebrail a.s gelir ve mağarayı tekrar onların üzerlerine kapatır.Vali inançlı bir insandır halkından ahiret inancı olmayanlar için bir mucize olan Ashab ı Kehf in olduğu mağaranın üzerine bir mescit yaptırır.Şu ayetler bu duruma şahitlik etmektedir'' Nasıl onları uyutup uyandırdıksa yine böylece onları bazı insanlara buldurduk ki ,Allah ın öldükten sonra diriltme vâadinin gerçek olduğunu ve kıyametin mutlaka geleceğini asla şüphe olmadığını bilsinler (Bunlar )o sırada kendi aralarında onların durumunu tartılşıyorlardı''O nların üstüne bir bina yapın dediler.Rab leri onları daha iyi bilir. Onların işine galip gelenler (Onların durumlarını iyi bilenler veya onların işini başarıya ulaştırıp tevhidi yerleştirenler) Mutlak onların üstüne bir mescid yapacağız. Dediler (Ve bir mâbed yaptılar. (Kehf 21)
Ashab ı Kehf kıssası bir çok konuda ışık tutan bir kıssadır.Allah a karşı iman gücü ,ahiret hayatının varlığına şahitlik etme (Öldükten sonra tekrar dirilme ) Rabbimizin kudretinin sınırlarının olamadığını gösteren olaylara işaret etmesiyle mucizelerle doludur.Kuran ı Kerimi hayatımızda rehber edinmek Rabbimizin bizlere neler bildirdiği bilerek yaşantımızda uygulamak yönünde önemli bir adımdır.Rabbimiz cümlemize hayırlar nasip etsin
