Bir umutla koşar her insan gönlünün hayal ettiği yere ulaşmak için.Varacağını sandığı yer uzakta olsa bir umuttur kavuşa bilmeyi hayal etmek. Yolun engebeli olması korkutsa da bir kez başlamıştır yolculuk. İçinde umutların yeşereceği zamanların kahkahalarla yoğrulurken gökten sicim gibi yağan yağmura inat göz pınarlarından alan yaşların yarıştığı da görecektir. İşte o zaman ünlü şairin şu dizeleri dökülür dudaklardan; "Nasıl etmeli de ağlayabilmeli
farkına bile varmadan?
Nasıl etmeli de ağlayabilmeli
ayıpsız,
aşikare,
yağmur misali?” Bazen yağmur altında kalmak sırılsıklam olmaksa tüm yaşanmışlardır içindeki kötülüklerin yıkanmasına sebeb o zaman bırakmalı insan içinin temizlenmesi için göz pınarlarından akan yaşları aşikare, ayıpsız bir yağmur misali.
Yolculuğun umuda olurken ardında kalan iyilikleri heybene koyarak çıktığın yolda sevgini dağıtmalısın sevgiye aç kalmış insanlığa. Bir yudum suya hasret çölde vaha bulmuşcasına umut olmalısın uzata bildiğin ve tuta bildiğin her candan ele. Kim bilir doğruluğun yolunda kötülükleri silip atmak istercesine yağan yağmurun altında dostluk ve sevgiler kalır dimdik ayakta...
Umutlarınız her düşen damlanın gücüyle yeşil kalsın...
