ARAKAN... İsmini düne kadar duymadığımız ama çektikleri zulüm yıllarca devam eden bir yer. Vücudun bir uzvu gibi iğne batsa acıtıyor her yerimizi. Bayramları bayram gibi yaşayamamanın hüznü kaplıyor yüreğimizi. Dünyanın bir ucundaki kardeşlerimize el uzatamamanın utancını, üzüntüsünü yaşıyoruz. Kendimi bildim bileli Konya bu anlamda hep hassal olmuştur. Bosna savaşında gösterdiği fedakarlığı unutamam. Elinde neyi var neyi yok hepsini veren abi ve ablalarımıza şahit olduk. Çeçen mücadelesinde, Kosova savaşında, Filistin meselesinde ve daha nicelerinde Konya en çok sesini çıkaran şehirdi. Arakan Müslümanları yıllarca zulüm görüyor. İnsanlığını kaybetmiş ve dünyaya barış dini gibi gösterilen Budizm'in vahşi çeteleri Budistlerin vahşetlerini hep birlikte izliyoruz. Bazen "bunlar Arakan Müslümanları değilmiş, bu görüntüler gerçek değilmiş" diyerek işi hafifletmeye çalışıyoruz. Görüntüler sahte olsa da yaşananların gerçek olduğunu biliyoruz. Ne oldu bize diye sormaya başlıyorum. Her cuma namazı sonrası zulme dur diye tavrını, duruşunu sergileyen bize ne oldu. Hiç ses yok! Konya'da yetmişin üzerinde Sivil Toplum Kuruluşu nerede? Tabela örgütü mü oldu hepsi? Malezya'da, Almanya'da, Rusya'da protestolar yapılırken biz neden sessizce bekliyoruz. Konya medeniyetler şehriyken, medeniyetin temel değeri olan insan hakkını savunamıyorsa, tepkisini koyamıyorsa bu bizim ayıbımız diye düşünüyorum. Protestoyu küçümseyen anlayışı anlamakta güçlük çekiyorum. "Yürüyüş yapınca düzelecek mi?" diyenlere acıyorum. Bizim gücümüzün, birliğimizin, duruşumuzun bir simgesidir bunlar. Tüm Müslüman ülkeler ayağa kalksa, neler olur neler. Ümmetin cılız çıkan sesini kendimiz bile duyamazken başkalarının duymasını bekleyemeyiz. Konya STK'larının etkinliğini görmek istiyoruz. Bakalım kim yapacak bu organizasyonu? Kim, zulme karşı duruşunu belli edecek? ve Kim sessiz kalıp seyredecek? Eyvallah...
