Müslüman erkeklerin altından aksesuarlar taşımalarının haram olduğuna ilişkin rivayetler de dikkate alındığında Osmanlı dönemi kuyumculuğunda altın kullanımı, halkın gereksiniminden çok saray ve yüksek zümreye dönük olabilmiştir. Hatta bu tabakalar için de özellikle büyük çaplı objelerin tamamen altından imal edilmesinin yüksek maliyeti çoğu durumda göze alınamadığından "tombak" denilen, gümüş veya bakır üzerine cıvalı altın kaplama tekniğine başvurulmuştur. Diğer yandan, parlak beyaz rengi, paslanıp çürümemesi, altına oranla ucuzluğu, takı ve aksesuar olarak kişinin üzerinde bulunmasının sevap olduğuna inanılması, gümüşe olan rağbeti arttırmış; erkekler aksesuar, kadınlar takı olarak gümüşü daha çok tercih etmişlerdir. Osmanlı kuyumculuğunla gümüşçülüğün en yaygın dal olması bu nedenlerle açıklanabilir. 

Osmanlılar zamanında gümüşçülüğün ve altın işlemeciliğin merkezileri nelerdi? Sorusuna kesin