İslâm'ın hükümleri Allah (c.c.) tarafından Hz. Muhammed (s.a.s.)'in şahsında bütün insanlığa en son olarak gönderilmiş İlâhi bir dindir. İslam dini, hiçbir kişinin zorla İslam'ı kabul etmesi için zorlanamayacağı hakikatini çok net bildirmiştir. Her insana kendi hür irade-i cüziyyesi ile karar vermesi için serbest bırakılmıştır. İslam'ı kabul etmesi için hiç kimse zorlanamaz. Ancak kendi hür iradesi ile İslam'ı kabul edenler görevlerini yapmazlarsa orada inandığı dinin gerekleri yapması için zorlanır. Dileyen İman eder, dileyen de inkâr eder. Ancak herkes dünya imtihanında ne yapmışsa hiçbir haksızlık yapılmazsın, yaptığının bedelini âhirette, mükâfat veya ceza, olarak karşılığını alacaktır.
Âyet-i Kerîmelerde: "Dinde zorlama yoktur. Artık doğrulukla eğrilik birbirinden ayrılmıştır. O halde kim tâğutu reddedip Allah'a inanırsa, kopmayan sağlam kulpa yapışmıştır. Allah işitir ve bilir." (Bakara Sûresi âyet:256)
"Sizin dininiz size, benim dinim de banadır.” (Kâfirun Sûresi âyet:6) buyurulmuştur.
Tâğut, Allah'tan başka tapılan her şey demektir. Biz Müslümanlar, bütün Tâğutları reddediyoruz. Sadece ve sadece, Âlemlerin, her şeyin sahibi, ezeli, ebedi, hiçbir şeye muhtaç olmayan, aksine her şeyin kendisine muhtaç olduğu, Rahman ve Rahim, Allah (c.c.)'ın varlığına ve birliğine inanıyoruz.
İnsanın içinde en büyük iki temel düşman vardır. Nefs ve Şeytan. İnsana nefs-i emmaresi durmadan kötülüğü emreder, şeytanda saptırmak için durmadan vesveseler oluşturarak Hak'tan hakikatten uzaklaştırmaya çalışır. Nefsin alt mertebeleri ve şeytan insanı sapıklığa sevk etmeye çalışırlar. Ancak aynı zamanda insanda akıl nimeti vardır. Akıl nimetini vahiyle buluşturup kötülüklerden, yanlıştan uzak durup, doğruluk, hak, hakikate erme durumu da söz konusudur. Burada kişinin iradesi gereği yaptığı tercihler sorumlu olmasını zorunlu kılmaktadır. Nefs-i emmaresine uymayan, akli melekesini vahiyle buluşturan İmanlı kişi kolay kolay günah işlemez. Aslında dinin koyduğu kaidelere uymamıza mâni olan, içimizdeki kötü arzulardır. Nefsini eğitmek suretiyle insan kendini kötülüklerden koruyabilir. İslâm, insanlara din duygularını uyandırmak ve akıllarını doğru yönde işletmek suretiyle kendisine davet etmektedir. Kur'an'ın açıklamalarıyla doğru eğriden ayırt edilir hale gelmiştir. Bu irşadın ışığında İslâm'a ilk adımı atmak, hür iradeleriyle insanlara aittir.
İnsanların zorla din değiştirmeleri hem imkânsız hem de hükümsüzdür, bu sebeple de yasaklanmıştır. Savaş insanları zorla İslâm'a sokmak için değil, din yüzünden baskının ortadan kalkması, din ve vicdan hürriyetinin hayata geçirilmesi, güçlü olanların hukuku çiğnemelerinin engellenmesi içindir. Müslüman olmayanlar bu hak, hukuk ve hürriyet düzenine uydukları müddetçe kendi inançlarında kalma ve onu yaşama hakkına sahiptirler.
Din; bilgi, inanç ve amelden oluşan bir bütündür. Bir insana zorla bilgi verilebilir, fakat zorla inanması sağlanamaz. Çünkü İman kalbin tasdikidir, bildirilenin doğru olduğuna insanın içten kanaat getirmesi ve inanmasıdır. Bu inanma ancak serbest irade ile karar vermeye ve tercih etmeye dayanır. Ayrıca kalbin ve zihnin içinde olup bitenleri başkasının bilmesi mümkün olmadığından, zora mâruz kalan kimsenin ‘İnandım' demesi halinde bunun içteki duruma uygun olup olmadığı kontrol edilemez. Bir kimse ne zorla inandırılabilir ne de zor altında inandığını söyleyenin içtenliğine güvenilebilir. Dinî amelin özü ihlâstır. İhlâslı olarak ibadetler sadece ve sadece Allah rızâsı için yapılır. Zorlama sonucu yapılacak olan ibadetlerin hiçbir değeri yoktur. Dinin en önemli ana unsuru ‘İman' zorlamayla oluşturulamaz. Her insan İslâm'a davet edilir ancak hiç kimse kabul etmesi için zorlanamaz. Dinde zorlama yoktur, insan zorla Mü'min olamaz. Kişi verdiği ve uyguladığı karalardan sorumludur.
Biz Müslümanlar, inancımız gereği herkesin neye inanıp inanmayacağına karışmadığımız gibi, bu konuda herhangi bir baskı da yapmaz ve yapamayız da... İslâm zorla kabul ettirilemez, ettirilse de bir değeri olmaz. Cebir ve şiddet kesinlikle uygulanamaz. Kim neye inanıyorsa, o'nun gereklerini özgürce yerine getirir.
İslam dinini kendi hür iradesiyle tercih eden bir Müslüman, başka inançlara sahip olanlara baskı yapmaz ve yapılmasına da izin vermez. Hiç bir insan zorla Müslüman yapılamaz ancak kişi kendi isteğiyle Müslüman olmuşsa o zaman da İslam'ın gereklerini yapmak zorundadır. Bu konuyu dünyevi görevlerimiz üzerinden daha anlaşılır şekilde izah edelim: Şöyle ki; diyelim ki bir kişi kendi isteğiyle Öğretmen, Polis v.b. devlet memuru oldu. Devlet Memuru olan Öğretmen, Polis mesaiye uymam, derslere girmek istemiyorum kafama göre gelirim veya gelmem deme şansı var mı? Elbette böyle bir hakkı yok. Öğretmen veya Polis olmayı kendi tercih edip kabul ettiğinden verilen görevleri zamanında yapmak zorundadır. Verilen görevine bir gün, iki gün, üç gün gitmezse, durumuna göre uyarma, kınama, kademe durdurulması, maaştan kesme gibi benzeri cezalar verilir. Hatta memur mazeretsiz, izinsiz olarak on gün göreve gitmezse görevine son verilir Müstafi addedilir yani istifa etmiş sayılır. Ancak kişi, Öğretmenliği, Polisliği kabul etmese, devlet memuru olmazsa kimse ona göreve geleceksin diye baskı yapmaz ve yapamaz. Bu örnekte olduğu gibi kendi hür iradesiyle İslam'ı tercih edenlerin namazı kılması gerekir. Müslüman, namazı kılmıyorsa Hanefi mezhebine göre uyarılır, toplumdan tecrid edilip te'dip edilir yine de kılmıyorsa kılıncaya kadar gözetim altında tutulur ve tövbe edip kılacağını beyan ettikten sonra bırakılır. Diğer mezheplerde farklı görüşler olmakla beraber genel kabul bu şekildedir. Dünyalık bir görevi kabul edince o görevin gereklerini yapmayanlara ceza, yaptırım uygulanmaktadır. Bu anlamda Müslüman olanların da görevlerini yapmaları, yapmayanlara da bazı yaptırımların uygulanmasının ne kadar haklı ve gerekli olduğu hakikatini anlamaktayız.
Kendi hür irademizle kabul ettiğimiz dinimiz İslam'ı en iyi, en doğru bir şekilde anlayıp örnek bir hayatı yaşayan, güzel ahlak sahibi Mü'minlerden olmamız duası ile sıhhat ve âfiyetler dilerim.
omerlutfiersoz@gmail.com
