Nerede o eski Konya ve Konya’nın o güzel insanları, ananeleri, alışkanlıkları, dostlukları, komşulukları akrabalıkları, arkadaşlıkları, saygısı, sevgisi, şefkati ve hoş görüsü, nerede o güzellikleri, sosyal hayatı hiç ama hiç birinden eser kalmadı. Pek çok şey değişti, her yeri bilmem ama ben Konya’mın çok büyük değişime uğradığına inanıyor, bu değişimi görüyorum, evet dünya şartları değişti, teknoloji değişimin en önemli sebeplerinden biri.
Şimdi denebilir ki sen Konya’yı kaç senedir tanırsın da böylesi bir eleştiriyi köşene alıyorsun, hemen cevap vereyim sene 1967—sene 2014 tam 47 senedir, pekiyi bu- 47- senenin kaç senesinde Konya’da ikamet ediyorsun? tam 25 senedir yani eleştiri yapacak veya yorumlayacak hakka sahibim. Şimdi şu duruma da bir açıklık getirmem gerekiyor, hükümetler ve belediyeler dünya ve teknolojinin şartlarının gereğini yapar , belli ilkelerde hizmetleri getirirler ki hizmet açısından Konya’da gereken yapılmış ve yapılmaya devam ediyor ancak sıkıntıda burada başlıyor.
İşte bahsetmeye çalıştığım sıkıntıda burada başlıyor, getirilen son yeni teknoloji ve değişen dünya şartları bugün benim özlediğim düzeni ister istemez bozuyor ama bunun adı yeni dünya düzeninde ülkelerin bu düzene uyma, teknolojiden gereği kadar faydalanma, diğer devletlerden özellikle Avrupa sistemini uygulama oluyor. İyide neler bozuldu, ne değişti, neyi özlüyorsun? Neler değişti değil’de ne kaldı değişmeyen dersek daha doğru bir soru olur.
Değerli okuyucularım lütfen dikkat edermisiniz yalnız Konya’da değil, ülkemizin tamamında mübarek ramazan ayımız ticaret ayına dönüştürüldü, misal veriyorum ramazandan bir gün evvel 1 TL olan her şey ramazanın ikinci ve üçüncü günlerinden itibaren iki veya üç katı fiyatlı etiketler taşımaya başladı ve kardeşim neler değişmedi ki, müzik anlayışımızdan tutun hoş görümüze kadar her şey değişti, lüks yaşayalım derken perişan olan, ocakları sönen aileler görmedik mi, hala da görmüyormuyuz, Konya’da sevgi, saygı, dostluk, komşuluk böylemiydi.
Konya eskiden böyle mi eğlenirdi, yaşam bu kadar ucuz muydu, insanlar birbirine, usta yamağına, çırak ustasına böyle’ mi bakardı, camilerden çıkışlarda dahi insanların birbirine selam vermediklerini, bazı cami görevlilerinin cemaate olan saygılarının kaybolduğunu görmüyormuyuz. Hani nerede ramazan davulcuları, hani nerde akşamları atılan iftar topları, hani nerde ramazanların hususiyetini, kutsallığını içine siyaseti sokmadan anlatan din büyüklerimiz, nerede o dolu, dolu ibadethanelerimiz, nerede o çocuklarının elinden tutmuş ailece bayram namazına gelen kaç aile babası kaldı acaba?
Hoş görünün, insani anlayışın, büyük, küçük saygısının, akraba, dost anlayışının, oğulların babalara babaların oğullara, eşlerin birbirlerine saygısının doruklara çıktığı misyon ve vizyon sahibi Konyamızı özlüyorum, inanın kardeşim bu memleketin mafyası bir başkaydı, kabadayısı bir başkaydı, eğlence anlayışı saygı içinde bir başkaydı, esnaf bozduğu parayı K.....ğe atar gibi müşterisinin önüne atmaz dürer verirdi.
Bu memleketin çok özür dileyerek söylüyorum en kötü K.....nı parmakla sayılırdı ve herkesin görmesi bilmesi imkansızdı, şimdi benim Konyam’ da neler duyuyorum, nelere şahit oluyorum, kimdir bunlar ne kadar doğrudur, doğruysa neden önü alınmaz veya alınamaz, anlaşılmaz, akıl almaz bir şey daha var ki en kutsalımız ekmekler torba, torba çöplerde, kim neden atar, bu ekmekleri kim, kime verir ve verdiğini neden kontrol etmez acaba ben eski Konya’mı arıyor ve özlüyorum.
Çok uzun yıllardan bahsetmiyorum, daha dün denecek kadar yakın zamanlardan bahsediyorum benim Konyam ‘da dün her şey bir başkaydı, bütün bunlar değişen dünya şartları ve teknolojinin getirdikleriyse ki öyle, ben geldim gidiyorum ama torunlarımın geleceğinden endişeliyim. Daha pek çok şey yazabilirim inşallah başka zamana. Bu bir hükümet meselesi değil, bu bir parti meselesi değil, bu bir yerel idareler meselesi değil, maalesef top yekün mücadele edilmesi gereken bir hastalık sağlıklı ve hoşça kalın
