1. Cadı (Amerika, İngiltere): Bol demokrasi… Eveeet… Bir tutam İslamofobi… Bir zenci yavrusunun parmağı… Biraz insan hakları… Eveeet bol Müslüman kanı… işte bu… Yerler gökler olsun kırmızı ve kanın kokusu sarsın damarlarımızı…
2. Cadı (İsrail): Bol “güvenlik kaygısı” biraz kamburun kıkırdağı, bir kurbağa bacağı, bol Müslüman kanı…Yavrusunu yemiş domuz tırnağı… Ve bol fitne… En tatlı Yahudi kanının şerefine ırkçılığa dökelim Müslüman kanını ve yarasanın uğursuz karanlığına karışsın hilelerimiz…
3. Cadı (B.M.): Oh oh herkesi sükunete çağırmalı, ama kan mutlak dökülmeli, en çok da Müslüman kanı… Bol bol modernizm medeniyet telkinleri, Angelina Jolie’nin saç teli… Dünyaya yayalım barış, sevgi ama yine de bizim olsun dünya düzeni…
Arap Baharı’nın cadıları bu ülkeler çok eğleniyor olmalı… Uğursuz fısıltıları fokurdadıkça bıyık altı gülüyorlardır herhalde. Nasıl olsa bütün bir Müslüman coğrafyasında Macbett’leri mevcut… (Kaddafiler, Esadlar, Suudi Krallığı, Saddamlar, Sisiler) ve hatta bağımsız bir Macbett Ahmedi Nejat…
Bu kazanın cüretkar fokurtuları bütün şiddeti ve azametiyle kıyameti çağırmada… Keşke gelse, ruhlarımız hiç bu kadar yakın olmamıştı bu söze. Yoksa tahammüllerimizi başka ne sınayabilir ki ölüm ve kıyametten başka. Bu durumda sevimli Kral Duncan da Obama olsa gerek… Son dönemlerin yegâne popüler siyaset profilini oluşturuyor Obama. Evet aksiyondan münferit salt bir popülarite figürü… şöyle biraz başını kaldırsa hemen alaşağı olacağını çok net görüyor ki artık bu duruma alışıklık getirdi bünyesi… Aslında Erdoğan bu gerçeği son Amerika ziyaretinde bütün çıplaklığıyla fark etti sanırım. Hatta bana öyle geliyor ki artık uzun yıllar telefonla irtibat kurulur Washington’la. Zenci bir başkan olmanın heyecanı, şaşkınlığı ve coşkusuyla başlayan popülarite, bir türlü realiteye sevk edemedi sayın başkanı her nedense!. Aile boyu bir sempatiklik gösterileri, danslar, Beyaz Saray şovları, basketbol şovları ve sizin nihai ahvalinizi en iyi resimleyen yani siyasi kimliğinizi en iyi hicveden iki kulak basketçi kızlardan geldi, doğrusu cuk diye oturdu. Peki siyaset nerede? Hoşluk, eğlence, sosyal aktiviteler iyi hoş da nereye kadar Sayın Obama? Figüran bir başkan olmakla olmamak arasında ne fark var? Bütün mesele bu muydu yani? Siyahi bir başkan olmak! Tek kelimeyle fiyasko!
Aslında, suya sabuna dokunmadan siyaset nasıl yapılır, üniversitelere çok iyi bir ders malzemesi olurdunuz herhalde. Ve tam da bunun zıt kutbunda, canınız pahasına fiilen ve ruhen eylemsel siyaset nasıl yapılır, buna da en güzel Erdoğan örnek olurdu herhalde siyaset bilimine…
