Eğer illa bir suçlu aranıyorsa itiraf ediyorum suçlu benim.
Sokak hayvanları meselesini olması gereken şekilde yazmadığım için suçlu benim.
Şimdi herkesten rica ediyorum.
Ellerini vicdanlarına koyup düşünsünler. Kendilerinin bu hususta bir suçları yok mu?
Sokak hayvanları meselesi son birkaç yıldan bu tarafa konuşuluyor.
Türkiye ikiye bölündü. Kimi hayvanların sokakta başıboş şekilde dolaşmasını, kimi ise toplatılmasını istiyor. Henüz tam bir konsensüs sağlanamadı.
Köpekleri toplayan belediyeler linç edildi. Belediye başkanları hakkında neler söylendi, neler…
Belediye başkanları ne yapacağını şaşırdı.
Toplasa bir dert, toplamasa bir dert.
Peki, bu sorun nasıl oluştu? Biz nerede hata yaptık.
Önce aileler küçüldü. Çekirdek aile reklamları ile geleneksel aile yapımıza bilinçli şekilde zarar verildi.
Sonra çekirdek aileler de parçalandı. Boşanmalar arttı. Türkiye'de her üç evlilikten biri boşanma ile sonuçlanıyor maalesef.
Çekirdek ailenin parçalanmasının atom çekirdeği patlamasına eş değerde sosyal hayata tesir ettiğini üzüntüyle müşahede etmekteyiz.
İnsanın fıtratında çoğul yaşam vardır. Tekil yaşam insanoğluna göre değildir. İnsan aile ve toplum içerisinde mutludur. Aile mutluluğunu bulamayan insanoğlunun evcil hayvanlara yönelişinin sebebi budur. Artık maalesef hastalık derecesinde evcil hayvanlarla birlikte yaşama alışkanlığı oluşmuştur.
Bu alışkanlık beraberinde farklı sorunlar doğurmaktadır.
Evcil hayvanları besleyenler tıpkı bir çocuğa bakar gibi hayvanlarla ilgilenmektedirler. Evin içinde oda ayırmalar, aşı yaptırmalar, rutin veteriner kontrolleri…
İşte birtürü çözülemeyen sorunun tam da odağında bu konu var. Doğada yaşaması gereken hayvanlar apartman dairelerinde yaşıyor, anne-baba-çocuk birlikte ailecek yaşaması gereken insanlar hayvanlarla birlikte yaşıyor.
Bir kere doğada yaşaması gereken hayvanları içeriye tıkmak gibi bir zorbalığa hakkımız yok. Hayvan hakları diye dağı taşı inletenler hayvanlara en büyük haksızlığı yapıyorlar. Onların özgürlüklerini kısıtlıyorlar. Doğada organik beslenmeleri gerekirken onları suni yiyeceklere mahkûm ediyorlar. Yani sözde hayvan severler aslında hayvan sevmiyorlar, kendilerini seviyorlar. Kendi yalnızlıklarına çözüm bulma adına hayvanları esir ediyorlar. Hayvanlarda onulmaz psikolojik ve biyolojik yaralar açıyorlar. Bu sözde hayvan severler acaba ne yaptıklarını biliyorlar mı?
Konya'daki hadiseye gelince… Burası bir kenar mahalle. Aslında belediyeler köpekleri topluyor. Yasa çıktıktan sonra sokaklardaki köpek sayısında ciddi azalma görülüyor. Ancak kenar mahallelerin başka sorunları var. Dışarıdan köpek ve kediler getirilerek buraya bırakılıyor. Bunu zaten mahallenin muhtarı da söylüyor.
Yaşanan hadise gerçekten hepimizi üzdü. Evladımıza rahmet ailesine baş sağlığı diliyorum. Meydana gelen vahim durumdan ders çıkararak hepimizin üzerimize düşün görevleri yerine getirmemiz gerekiyor.
Gelişmiş dünyayı saran ailesizlik hastalığına çare bulmadan bu sorunun çözülmesi zor görünüyor. Ne zaman ki insana insan, hayvana hayvan değeri verilirse ve her tür kendi doğasında yaşarsa o zaman çözülür.