Konya’nın Sultaniye ilçesinden geliyorum

Birkaç yıldır yolum düşmemişti. Dün bir vesile ile uğrayıp gezdik. Gözlerimize inananamayacak boyutta bir değişim geçirmiş Karapınar. 

35 yıldır Konya'dayım. Karapınar'ı yakından bilirim. İlk zamanlar bana hep "talihsiz” bir yer gibi gelirdi. Çölün ortasında, su kıtlığıyla boğuşan, iklim zorluklarıyla yüzleşen bir ilçe… Hep şu soruyu sorardım: "Böyle bir yer nasıl ayakta kalır?”

Tarih de aslında bu sorunun cevabını veriyor. Yavuz Sultan Selim döneminde buraya yerleşim kurulmasının nedeni tam da buydu: Dezavantajı avantaja çevirmek. Yani Karapınar'ın talihsizliği yeni değil. 

Ama bugün gördüm ki Karapınar artık eski Karapınar değil. Bir ilçeden çok daha fazlası olmuş. Çevre Yolu Kavşağı'ndan merkeze doğru ilerlerken sanki küçük bir ilçeye  değil, çok bakımlı bir ile giriyormuşum gibi hissettim. Düzenli cadde, ferah meydan, restore edilmiş tarihi binalar, sosyal mekanlar, temiz sokaklar…

Gördüklerimin hepsini yazıp sıkmak istemem. Ancak bir iki tanesinden bahsetmesem de anlatmak istediğim anlaşılmaz. 
Özellikle yeni belediye binası… Beyaz rengiyle asil, yaklaşık 7 bin metrekare kapalı alanıyla ihtişamlı, mimarisi ile etkileyici, kat yüksekliği ile ferah   bir yapı. Klasik mimari, modern anlayışla kullanışlı bir esere dönüştürülmüş. Çalışma ofislerinden sosyal alanlarına kadar tüm mekanlar özenle hazırlanmış. İnsan "işte burada çalışılır” diyor, içinden. Eski belediye binasıyla kıyaslayınca Reis'in  "nereden nereye” sözü geliyor insanın aklına. 

Samimi  ve çalışkan bir belediye başkanı var Karapınar'ın: İbrahim Önal. Henüz resmi açılışı yapılmayan belediye binasını gezdirirken gayretini heyecanından okuduk genç başkanın. 

Az ötede yükselen Kaymakamlık binası da belediye binasıyla aynı derecede dikkat çekici. Önünde ise Büyükşehir Belediyesi'nin kütüphaneye dönüştürdüğü eski bir depo binası var. İçine girip gençlerin orada olduğunu görmek, kütüphane havasının Karapınar'da da solumak iyi geldi. 

Bütün bu dönüşümün arkasında elbette ciddi bir irade var. Bakanımız Murat Kurum'un vizyonu, Büyükşehir ve ilçe belediyelerinin gayretiyle Karapınar adeta yeniden inşa edilmiş. Bu, "Konya modeli belediyecilik” anlayışının ilçelere yansıyan en somut örneği.

Üstelik sadece şehirleşme değil, üretim de Karapınar'ı bir marka haline getirmiş. Tarımda, hayvancılıkta, yem üretiminde zaten güçlü bir ilçeydi. Belediyenin Kar-Yem Fabrikası il sınırlarını aşan bir bilinirliğe ulaşmış. Sektörün aranan markası olmuş. Turizm ise geleceğin Karapınar'ına göz kırpıyor, şimdiden… 

Anlayacağınız, Karapınar'da işler yolunda…1934'de Sultaniye olan ismi neden Karapınar'a dönüştürüldü bilmeyiz. 
Ancak Sultanlara yakışır bir dönüşüm geçirmiş Karapınar. Sanki artık "Sultaniye” olmayı hak ediyor bu ilçe. Gidip görün bana hak vereceksiniz. Ben tartışmanın fitilini ateşledim, gerisi Karapınarlılara kalmış. Göğüslerini gere gere Sultaniyeliyim diyebilirler.