Bu, “gün” meselesi çok canımı sıkıyor. Nedenini hep yazıyorum ve söylüyorum. Neden tek bir gün olsun? Niçin; sevgileri, saygıyı, hürmeti, el öpmeyi…bir güne sıkıştıralım? Bu, gün bittikten sonar, güzellikler de bitcek mi? saygıyı, sevgiyi, hürmeti rafa mı kaldıracağız?
Kavramların içini boşaltmayı çok seviyoruz ne hikmetse! Bizim kültürümüzde sonsuzluk var! bizim kültürümüz, laf olsun torba dolsun şeklinde bir anlayışa geçit vermez. Söz neyse, öz de odur.
Elbette İslamî anlayışın özü ve ilk emir, Oku’dur. Okumak için bir öğreticiye, bir eğitimciye ihtiyaç var. Peygamberler, ilk eğitimciler ve öğreticilerdir. Evet, öğretmenler, eğitimciler, peygamber varisleridir. Öyleyse yapılan iş, çok önemli ve çok kutsaldır.
Ülkeler, ayağa kalkmak, ilerlemek, meskenetten kurtulmak istiyorlarsa öğretmenlerine, eğitimcilerine önem vermek, onlara gerekli ihtimamı göstermek zorunludur.
Anlamadığım bir başka konu da, her meseleyi getirip, maddi ve parasal yöne dayandırıyoruz! Tabii ki maddesiz olmaz, elbette paraya da ihtiyaç var! Ama para ve madde her şey demek değildir. Mesela; ahlakı, edebi, savgiyi, saygıyı… parayla elde edebilir misiniz?
Öyleyse çocuklarımıza, gençlere, öğrencilere; ahlakı, maneviyatı, dini ve milli anlayışı vermek, eğitimcilerin boynunun borcudur. Eğitimci; dindar, ahlaklı, milli ve manevi değerlere saygılı olmalıdır. Onun için; “dindar gençlik” deniyor! Bu yüzden; “Âsım’ın nesli” terennüm ediliyor!
“Fatih’in İstanbul’u fethettiği yaştasın” diyen şair; şuurlu gençliği kast ediyor. “temiz toplum”un inşası, öğretmenlerle mümkün. Uyuşturucu, fuhuş, içki, kumar… müptelası olmayan gençliğe sahip olmanın yolu; iyi öğretmenlerin yetiştirdiği gençlikten geçer! Ne mutlu vatana hizmet eden gençliği yetiştirenlere! Ne mutlu vatan tehlikeye girdiği zaman; tankların önüne yatabilme ruhu veren eğitimcilere! Kutluyorum; aynen Çanakkele’de Seyit on başının 250 kiloluk mermiyi manevi duyguyla topun ağzına süren içindeki manayı, bu gün de veren eli öpülesi öğretmenlere!
Kütüphaneleri doldurup, araştırma, inceleme yapmak için sabahlayan öğrencieri kutluyorum. Asıl onlara bu aşkı veren öğretmenleri kutluyorum, bendeniz de bir eğitimci ve öğretmen olarak hepsinin ellerinden öpüyor, saygılarımı iletiyorum!
=Öğretmenim
Bütün iş, insanda başlar, insanda biter,
Vefakar öğretmen gözümde tüter,
Oluru olmazı, durmadan yeder,
Mum misali yanar yanar biter,
Eli öpülesi benim öğretmenim!
Bir gün değil her gün, anılacak,
Köşeye atılmayıp, kalplere konulacak,
Demet demet güller sunulacak,
Onun için destanlar, türküler okunacak,
Eli öpülesi benim öğretmenim!
Yaz, kış, demez hizmet eder,
Zora, imkansıza; “evet” der,
Kafası aydınlık, düşüncesi berrak,
Böylesi, insana hizmet eder ancak,
Eli öpülesi benim öğretmenim!
Vatan kalkınması bunlarla olur,
Barışı dünya, öğretmende bulur,
Dünyanın cenneti böyle kurulur,
Ahlakla, edeple yoğrulur,
Eli öpülesi benim öğretmenim!
