Bir olay olduğu zaman her kafadan ses çıkıyor. Bilen de konuşuyor, bilmeyen de. Herkes adeta allameyi cihan oluyor. Hele bir de paylaşımları beğenilirse artık bakın tavrına; "Ben neymişsim be abi, ben bu işi bilirim, benim yorumlarım herkesinkinden daha değerli…” diye şişim şişim şişer. Bunu tutmanıza imkan yok artık, sosyal medyada; "Tanınmış adam, bilinen kişi…” gibi kendini öne çıkarma havalarına girer.
Her olayı siyasi boyuta taşıyanların sayısı epeyce fazla. Şayet onun dediği siyasi kulvarda değilsen yandığının resmidir, her türlü tezvirat, her türlü hakaret, akla hayale gelmedik ayak oyunları ile karşılaşırsınız. O tipler tarafından ölüme hazır olmanız gerekir. Sana yaşama hakkı tanımazlar.
Bu tavırlar; cehaletin, dar görüşlülüğün, taassubun belirtisidir. Hani, İslam inancına sahip, samimi Müslümanlara, "İrticacı, gerici” derler ya. Bilmeden, belgesiz, bilgisiz ve işkembeden atarak konuşan ve yorum yapanların asıl kendileri gerici ve mürteci.
Rabbimiz şöyle der: "Bir fasık haber getirdiği zaman, onu araştırın”, "Belgesiz, bilgisiz konuşmayın; göz, kulak, kalp, yaptıklarından sorumludur.”
Tefekkür, ‘düşünmek' demektir. Herhangi bir konuda derin düşünerek onun şuuruna varmaktır. Tefekkür insana mahsus bir özelliktir ve bu yüzden insanı diğer mahluklardan ayıran en önemli özellik tefekkürdür.
İslâmiyet'te düşünmek çok önemlidir. Kullar, insan olmanın kemaline ermek istiyorlarsa, dünyada ve kâinatta sergilenen ilahi kudret tecellileri üzerine derin bir şekilde tefekkür etmelidirler.
Selim bir akıl ve kalple tefekkür eden bir Mümin için; kâinatta sergilenen ilâhî kudret kanıtlarının her biri feyz alınacak, hayret edilecek ve ibret alınacak şeylerdir.
Bir Müslüman hayatın her alanına her an tefekkür ile yaklaşmalı, tefekkür etmeyi de ona sağlayanın yine Allah (c.c.) olduğunu unutmadan şükür ile yaşamalıdır.
Tefekküre ihtiyacımız var. Hadiselere ibret nazarıyla bakıp bir sonuç çıkarması, her olayın yaratıcısının Rabbimiz olduğunu bilince, hayat tarzımız değişiyor. Bir başka bakıyoruz insanlara, olaylara, tabiata...
Hülasa aklımızı ve alnımızı terletmek zorundayız. Bu yüzden ilk emir; "Oku” olmuştur. Ama Allah'ın adıyla okumak bir anlam ifade eder. Kur'an, okunmalı, anlaşılmalı, gönüllerde yer almalıdır. O zaman göreceğiz ki dünya cennet olmuş. O vakit; savaşların olmadığı, insan haklarının yenmediği, zulüm ve gözyaşının bulunmadığı güzellikler diyarı çıkmış olur ortaya.
Tefekkür
Cihana Allah'ı anlatan mahal,
Esfelden eşrefe çıkar tefekkür,
İmansız hayatlar yaşanmaz muhal,
Batılı Hak sözle yıkar tefekkür!
İnsan-ı kâmile varılan yapı,
Vahiy tuğlasıyla örülen yapı,
İmanın harcıyla karılan yapı,
Varlığa bu gözle bakar tefekkür!
Karanlık ortama ışık yakıyor,
İrfan tezgâhında ahlak dokuyor,
Âlem-i insanlık fikre akıyor,
Dünyaya ışıklar yakar tefekkür!
Az Bulunuyor!
Gezsen kâinatı bulurum diye,
Ruhu temiz duran az bulunuyor,
Sohbetle derdini alırım diye,
Gönüllere giren az bulunuyor!
Hakka ibadettir halka hizmetler,
Kur'an içindeki nice hikmetler,
Allah'ın lütfudur güzel nimetler,
Gerçekleri gören az bulunuyor!
Kılık ve kıyafet adam etmiyor,
Şölen ve ziyafet lezzet katmıyor,
Maskeli tavırlar özde tutmuyor,
Sevdiğini saran az bulunuyor!
Rabtan uzak kalan tefekkür bilmez,
Masivaya dalan tezekkür bilmez,
Kula nankör olan teşekkür bilmez,
Kalbi Hakka varan az bulunuyor!
Leyla'yı bulanlar Mecnunu bilir,
Müslüman olanlar mahbubu bulur,
Nefsini bilenler Rabbini bilir,
Hakikate eren az bulunuyor!
