Unuttuk mu?
Unutmak mı istedik?
Hangisi daha doğru? Ya da hangisiyle yüzleşebiliriz?
Unutmak insanın en büyük hastalığı oluyor bazen; bazen de en büyük kurtuluşu.
Unutmak bazen güzeldir; yenilenir güçlenir insan;
Ama asgari insani değerler söz konusu olunca unutmayı unutmalı insan.
Hep hatırlanacak ve hatırlatılacak şeyler olmalı ama;
ah bir de günlük telaşlarımız olmasa.
Kendi akışında devam ediyor herkesin hayatı..
Rahata alışanlar steril hayatlarında kendilerine yeni bunalımlar ararken;
Dünyanın başka yerlerinde insanlar hayatları için endişe ediyorlar.
biz bize sığınanların mağduriyet dereceleri tartışılırken
Gökyüzü bomba kusuyor ortalarda doğularda bir yerlerde.
Aslında hiçbir şey değişmiyor.
Sadece biz unutuyoruz.
Kanıksıyoruz.
Genç mezarlar aşina geliyor artık kalplerimize.
Ama bilmiyoruz ki genç mezarlar arttıkça yaşlanacak kalpler;
genç yaşta ihtiyar gönüllere sahip olacağız ve umut etmekten korkacağız artık.
Dünyanın başka bir yerinde; ortalarda doğularda bir yerlerde haritalar kanıyor biz alışıyoruz.
Ortalarda doğularda bir yerde hayatlar korku filmi gibi;
Biz seyrediyoruz.
Ruhumuz şiddete ve zulme alışıyor kendimizden korkmuyoruz.
yanıbaşımızdakilere bile şüpheyle yaklaşmaktan başka bir şey yapmıyoruz.
Aslında her şeyden korkuyoruz.
Korkularımızla yüzleşmemek için belki de unutmayı tercih ediyoruz.
Nasıl da unutuyoruz her şeyi.
Nasıl da görmezlikten geliyoruz.
Küçük hayatların şişirilmiş sorunlarıyla nasıl boğuyoruz kendimizi;
Boğuldukça yabancılaşıyor;
Boğuldukça kayboluyoruz.
Ortalarda doğularda bir yerlerde hiçbir şey buradaki gibi değil!
Buradaki gibi ikiyüzlü sorunlar yok!
Tek sorun hayatta olmak ve mücadele?
Ya da gerçek bir ölüm.
Hepsi bu.
Bir burada yavaş yavaş ruhlarımızı öldürürken;
Orada;
Sadece bedenler ölüyor?
Sahi ruhlarını küçük bedellere satanlar mı zarardadır?
Yoksa vatanları; idealleri; değerleri uğruna bedenlerinden vazgeçenler mi?
Nasılda unutuyoruz her şeyi;
Nasıl da kayboluyoruz günlük telaşların korkularıyla.
Bu kez kimseye değil kendime kızıyorum;
Ve..Bir kez daha iman ediyorum ki ‘insan acelecidir... zulme ve cehle meyyal yaratılmıştır’ İnsan unutkandır.
Bir kez daha iman ediyorum ‘zerre miktarı iyilik de karşılığını bulacak; zerre miktarı kötülük de’
