Adam adamdır, olmasa da pulu…

İnsanın değeri zengin olmakla artmaz. Yoksulluk da insanın değerini azaltmaz. Öte yandan değersiz insan, kılık kıyafetle değer kazanmaz. Nasıl ki çulu olmayan eşek, eşek olmaktan çıkmaz. Değerli insan olmak için maddi değerlere sahip olmak gerekmez; insanî değerler yeterlidir.

Değerli olmayan insan, istediği kadar kendini süslesin, çok iyi giyinsin, değişen bir şey olmaz, eskiden ne ise yine o olur. Buradaki "pul" para anlamındadır. İnsanları, parasına ve malına göre değerlendirmek yanlıştır.

Öyle insanlar vardır ki paralıdır, varsıldır ama içleri kötülük doludur. Kimseye bir yararları yoktur. Üstelik zararları vardır. Öyle yoksullar da vardır ki, olgunluklarına, kişiliklerine herkes saygı duyar. Kısaca insan olmanın ölçüsü para değildir. Bu yüzden “Adam adamdır, olmasa da pulu; eşek eşektir, olmasa da çulu (atlastan olsa çulu)” demişler ya…

Bir de bir kimse, başkasını bir kez aldatabilir, ikinci kez aldatamaz. Çünkü birinci aldanmadan ders alan kişi artık ona inanmaz. Ancak tekrar aldanması için ya çok iyimser ya da ahmak olması gerekir.
Bu nedenle adam gibi adamı, işinin başında denemek gerek…

İnsanların ne kadar değerli olduğu sözle anlatılarak değil, yapılan işin niteliği ile anlaşılır. İşini seven, tüm becerisi ile çalışan kişi, etrafındakilere de örnek olur. İşinde gösterdiği başarının nedeni, ne kadar zor, dayanılmaz şartlarda olsa da severek, isteyerek çalışmasından kaynaklanır.

Bir adam hakkında karar verilirken, yaptığı işe bakılır. Eğer işine önem veriyor, onu en iyi biçimde yapıyorsa, iyi adamdır. Zamanımızda, sözden çok işe, uygulamaya önem veriliyor. Söz değil, ortaya konulan iş ve sonuç önemlidir.

İnsanlar vardır, bir iş yapıyor gibi görünürler. Otururlar, çene çalarlar. Bir süre geçtikten sonra, şöyle bir gezinirler, saatlerine bakarlar. Beş on dakika çalışırlar, yine otururlar. Bir sigara yakıp konuşmaya dalarlar. Nerdeyse yaptıkları işi unuturlar. Böylelerine tembel diyoruz.
Tembellerin amacı zaman doldurmaktır. İşlerine sevgiyle bakmadıkları için bunlar hiçbir zaman başarılı olamazlar. Böylelerine kimse iş vermez. Yine insanlar vardır, yaptıkları işe dört elle sarılırlar. Durup dinlenmeden, ellerindekini bitirmeye çalışırlar.

Başlarında bir denetçi olsun olmasın, kendilerini canla başla işlerine verirler. Böyle insanlar, iyi insanlardır. Nereye başvururlarsa, iş bulurlar. Kendilerini işverene sevdirirler. Sürekli bir iş sahibi olmak, rahat yaşamak istiyorsak, bu ikinciler gibi olmalıyız.

Kısaca, bir insanın gerçek değeri, iş başında gösterdiği yeterlilik ve başarısı onun gerçek notu olarak karnesine düşer.
Selam ve dua ile…