DİNSİZİN HAKKINDAN İMANSIZ GELİR!

Şu anda bizleri okuyan herkese canı gönülden birer merhaba dedikten sonra Müslim'in Ebu Hüreyra'dan rivayet ettiği bir hadiste Peygamberimiz (as) şöyle buyurmaktadır:

“Beş vakit namaz diğer cumaya kadar, Cuma namazı; ikinci ramazana kadar, Ramazan; büyük günahlardan sakınıldığı takdirde, aralarındaki küçük günahlara kefarettir"

Demek ki ramazan orucu, ikinci ramazana kadar olan büyük günahlardan sakınılması kaydıyla, küçük günahlara kefarettir. Çünkü büyük günahları, samimi bir şekilde yapılan tövbeden başka bir şey temizleyemez.

Abdullah İbni Ömer (ra)'den rivayeten, Resulullah (sav) şöyle buyurdu: "Oruç ve Kuran, kıyamet günü kula şefaat ederler. Oruç şöyle der:

"Ey Rabbim, gündüz bu kulu yemekten ve nefsi arzularından men ettim. Ona şefaat etmeme izin ver." Kuran da şöyle der: "Bu kulunu gece uykudan men ettim. Ona şefaat etmeme bana izin ver." Böylece her ikisi de şefaat ederler.     
                    
İyi niyet, bir insana faydalı olmak kadar kıymetlidir. Şu kısacık dünyada birbirimizi üzünce veya yardımlaşmayınca, elimize ne geçer? Doğrusu benim babamı su için bağırtmama ne gerek var. Bir kişi çalışırken, ondan ikinci bir işi, anında istemenin ne anlamı var?

Oysa Cenabı Hak, kullarının işledikleri güzel ve hayırlı işlerinin hürmetine bütün kötülüklerini affedecektir. Gayb âleminin bir penceresi açılsa da bütün gerçekleri ayan beyan görüversek ne güzel olurdu değil mi? O zaman artık günah işleyebilir miydik? Gereksiz patırtılara meydan verir miydik?

Belki dikkatinizden kaçabilir diye söylüyorum. Nimeti veren Cenabı Hak, kuluna ölene kadar nimet veriyor. Karşılığında bir şey istemiyor. Kendisine ibadet konusu zaten kişinin kendisini bağlar. İbadet yaparsa borcunu ödemiş olur.

Oysa bir kişi yemek verdiği zaman karşılığını hemen alıyor. Buna benzer çok hassas ve ince özdeyiş veya atasözleri vardır halkın arasında. Büyüklerimiz zaman zaman şöyle derler: "Dinsizin hakkından imansız gelir” Ancak ne anlama geldiğini düşünmeyiz bile. Çok açıkça ifade ediyor gibi gözükür.

Benim bu sözden çıkardığım anlam da; Yüce Rabbimizin imana ihtiyacı olmadığına göre, demek ki dinsizin hakkından ancak Cenabı Hak gelir diye düşünüyorum! Bu söz sizce de öyle mi? Yine de hatamızdan dolayı Allah’a sığınırım!

Selam ve dua ile…