Editörden

    Sitenin C Blok 4/4 nolu dairesi… İsmi mevzubahis değil… Önemli olan anne fikri… Öyle bir anne ki; çocuklarına bakıyor, gazeteye, dergiye yazı yazıyor, olmadı bir de komşuları olan hanımlara davet veriyor. Eh! Bununla kalsa… Yazının devamını okuyun efendim!                    O gün davetin vakti saati gelmişti. İkramlarını evinin en geniş salonundaki büyük masaya bir güzelce yerleştirmişti. Her misafir istediği yiyecekten self servis usulü alacaktı. Zira bir de bununla zamanını öldüremezdi. Özellikle mutaassıp ailelerde, eğlence ve benzeri yerler pek olmadığından, bu tür oturmalar bir gelenek halini almıştı. Fakat bugünkü durum farklıydı. Bu farkın da, gelen hanımlar farkında değillerdi.
    Evin hanımı her ne kadar kırk kişi davet etmişti ama otuzbeş kişi ancak gelebilmişti. İçinden buna da şükür dedi. Herkese ikramın self servis olduğunu anlattı. Sonra da komşu kızlarından ikisine çay servisi yapmalarını rica etti. Onlarda kabul etti. Herkes halinden memnundu. Hatta bazıları böyle toplantıları sık sık yapalım diyorlardı.
    Evin hanımı herkesin tavrını, fikrini, oturuş biçimini tek tek gülümseyerek gözlemledi. Artık konuşma vakti de gelmişti. Zira hanımlar kendi aralarında laf yarıştırmaya ve gülüşmeye bile başlamışlardı.
    - Sevgili komşularım! Saygıdeğer Hanımlar! Öncelikle her şeyi takdir edip, erkeği ve kadını eşler olarak yaratan Yüce Rabbimize hamdolsun. Davetime icabet ettiğiniz için hepinize teşekkür ederim! Sizleri buraya çağırdım ki dertleşelim. Birbirimizin noksanlarını tamamlayalım. Her konuda birbirimize yardımcı olalım. Bu yüzden sizlere bir şeyler anlatmak istiyorum.                 Şayet sizlerinde bu konuda bir fikri olursa lütfen çekinmesin söylesin! Elhamdülillah hepimiz Müslüman'ız. İnancımıza göre hepimiz kardeşiz. Madem kardeşiz; kardeşler birbirinin iyiliğini, doğruluğunu, güzel işler yapmasını ister. Üstelik dinimizde İslam Kadını olarak özel bir yerimiz vardır. Diğer inanışlarda olduğu gibi ikinci sınıf muamelesi görmeyiz. Hz. Hatice validemiz bir tüccardı. Sevdi, sevildi, evlendi. Hz. Fatıma gibi bir kızı dünyaya geldi, üstelik bu kızı insanlığın en büyük hanımı oldu.
    Belki şöyle düşünebiliriz: “Biz evimizin dört duvarı arasındayız, dışarı çok az çıkabiliyoruz. Erkekler ise, Cuma namazı, cenaze namazı, bayram namazı kılarlar. En büyük ibadet olan cihat ederler. Çarşıya pazara çıkarlar. Biz ise bunlardan mahrumuz. Biz hep evde çocuklarımızla meşgul olur, kocalarımızın çamaşırlarını yıkar, yemeğini yapar, evin temizliği ile uğraşır onların rahat etmesi için elimizden geleni yapmaya çalışırız ama yinede yaranamayız.” Diye haklı olarak şikâyette bulunabiliriz.                                                 Hz. Esma (ra)'da böyle bir şikâyette bulunur. Kâinatın efendisi: “Ey Esma! Eğer bir kadın kocasını razı ederek onun gönlünü hoş tutar, kadınlık vazifelerini yerine getirirse, işte o kadın kocasının her kazandığı sevaba ortaktır, buyurur. Kaldı ki böylesi sevap kazanabilen erkeklerimiz varsa, bunlar bizim velinimetimiz olmalıdır. O zaman ne mutlu böyle kadınlara!
    Fakat ben bugünkü sohbetimde sizlere, eşlerimize ve özellikle çocuklarımıza olan davranışlarımızdan bahsetmek istiyorum! Bildiğiniz gibi çocuk taklitçidir ve örnek onun için her şeydir. Çocuk, iyiliğe de, fenalığa da örneklerin etkisiyle atılır. Hareket haline gelmiş bir eylem, çocuğun zihnine bir kıvılcım gibi sıçrar. Zararlı örnekler, çocuğun iyiliği seçmesini engeller. Binbir olumsuz etki, kalbine zalim darbelerle iner. Her an karşısına çıkan sefil, iğrenç sahneler, onun zayıf zihnine, hayatın en doğal gereğiymiş gibi siner.
    Kötü örnekler bir kez yolu açarsa, tedbir çaresiz kalır. Çünkü küçük şeyler küçük kalmaz büyür, kaybımız ve kazancımız hep küçük şeyler yüzünden olur. Bir tek kırıcı sözle insan kedere sürüklenir; hep küçük nedenlerle yara alır içtenlik. Hassastır insan kalbi; dikkatli olunmazsa, bir gül bile incitir. Son anda dengeyi bozan, öfkeyi doğuran, olayı başlatan hep küçük şeylerdir.
    Efendim! Yazının devamı nasipse yarın…
                                        Selam ve dua ile…