FANİ DÜNYA

Çok kısa olan bu zamanı dünya köleliği uğruna harcamak, ebedi ahret yurdunun ciddiyetiyle karşılaştırıldığında oyun ve eğlenceden başka bir anlam taşımaz. Ahret inancını pekiştiren bir insan dünyanın hile ve tuzaklarından uzak kalmaya çalışır. Sonsuz hayatın sermayesini kazanmak için uğraşır.

Bu inanç insanları dünya hayatında pasifliğe, bu hayatı ihmal etmeye itmiyor. Elbette insan bu dünyanın nimetlerinden meşru ölçüler içinde istifade edecektir. Fakat bunların geçici olduğunu da bilecek. Akıllı insan sonunda elinden çıkacak olana bel bağlamaz. Eskiden, yoldan geçen birisi, bahçesinde acayip hareketler yapan bir adama sorar:

- Niye öyle tepinip duruyorsun?
- Keçe tepiyorum. Sıkıştırıp pazarda satacağım. Ne yapalım, fâni dünya işte, üç-beş kuruş kazanıyoruz!
- Başındaki çıngırak ne?
-  Çevredeki bahçelerin ekin ve meyvelerine kuşların gelmemesi için, çıngırakla ses çıkarıyorum. Sahipleri de bana bunun için biraz ücret ödüyor. Ne yapalım, fâni dünya işte, üç-beş kuruş kazanıyoruz!
- Peki, sırtındaki yük nedir?
- Bu yayıktır. Yoğurttan yağ çıkarıyorum. Sonra da götürüp pazarda satacağım. Ne yapalım, fâni dünya işte, üç-beş kuruş kazanıyoruz!
- Elinde döndürdüğün nedir?
- Elimdeki kirmen. Komşuların yünlerini eğiriyorum. Onlar da ücretini ödüyor. Ne yapalım, fâni dünya işte, üç-beş kuruş kazanıyoruz!
-Ağzınla ne mırıldanıyorsun?
- Kur'an hatmi okuyorum, isteyenlere hediye ediyorum. Onlar da bana çeşitli hediyeler veriyorlar. Ne yapalım, fâni dünya işte, üç-beş kuruş kazanıyoruz!
- Gözlerini niye öyle çevirip duruyorsun?
 - Komşu çocuklarını takip ediyorum. Onları tehlikelerden korumak için bakıcılık yapıyorum. Komşular da bana ufak-tefek biraz hediye veriyorlar. Ne yapalım, fâni dünya işte, üç-beş kuruş kazanıyoruz!
- Peki, dünya fâni olmasaydı daha neler yapardın?
- Fani olmasaydı ona göre tedbir alırdım.

Ahmak oldur, dünya için gam yiye. Ne bilirsin, kim kazana kim yiye… Dünyada dost gibi aziz, ihsan gibi tatlı şey var mı? Bilemesek te bu dünyada iyi insan tükenmez. Onlar şu içerisinde yaşadığımız tabiatı bir kitap gibi okurlar.
                    
Dünya zaten kâinatta bir nokta büyüklüğünde değil mi? Böyle olmasına rağmen bir değir men gibi her gün öğütür bizi… “Dünyada kişi çok ama «adam» az” demişler. Sözüm onlara ki; dünyayı seller bassın ördeğe vız gelir.

Selam ve dua ile…