SEVGİ KARIN DOYURMAZ -2

Nimetlere en çok muhtaç olan, yok olmaktan acı duyan, ebedi hayata âşık, kıymetli bir varlıktır. Özeliği bu olan insanın, yaşadığı hayata anlam ve mana veren, onu bir anne gibi emziren büyüten besleyen, onun yaratılışına koyulmuş derin izler taşıyan, sevgidir.

İnsanların aile kurması ve toplum içinde yaşaması ve cemiyet oluşturması bu sevginin sonucudur. Belki sevgi, âlemin var olmasının sebebidir, varlıkları birbirine bağlayan bağdır. Özellikle insan, kâinatın en mükemmel varlığı olduğundan, kâinatı kaplayacak bir sevgi onun kalbine verilmiştir.
Bir kişi kalkıp ta “Sevgi karın doyurmaz” diyemez. Sevgi, insanların kalbinde tecelli eden bir lütuftur. Kalpler sevgi sayesinde birleşir. Sevgi, aşkla zirveye çıkar. Sevgi, toplumun karşılıklı olarak dinamizmini dengede tutan ve hayata anlam veren bir ruhtur.
Hz. İsa (as) zamanında biri vardı. Cimri olduğu için kendisine "Melun" diyorlardı. Günün birinde ona askere gidecek biri geldi, şöyle dedi: -Ey Melun, bana silaha benzer bir şeyler ver onunla savaşayım. Sen de ateşten kurtulursun.

Melun bu sözlere karşı yüzünü çevirip gitti, bir şey vermedi. Askere gidecek adam dönüp giderken Melun pişman oldu, onu geri çağırdı. Kılıcını ona verdi. Savaşçı, kılıcı ile giderken, yetmiş yıllık bir abitle İsa (as) onu karşıladı. İsa (as) sordu: -Nereden aldın bu kılıcı?
-Bunu bana Melun verdi, deyince İsa (as) sevindi. Onun verdiği bu sadaka kendisini ferahlattı. Melun kapısının önünde oturuyordu ki, İsa (as) ile o âbit oradan geçti. Mel'un içinden şöyle dedi: -Kalkıp, İsa'nın ve âbidin yüzlerine bakayım. Yüzlerine bakarken abit şöyle dedi:
- Bu melunun cimrilik ateşi beni sarmadan çabuk gideyim, ondan kaçayım. O sırada Allahu Teâlâ, İsa (as)'ya şöyle vahyetti: -Şu günahkar kuluma söyle! Kılıç sadakası için onu affettim, sana hürmet ve sevgi gösterdiği için de bağışladım.
Hz. İsa (as), âbide, dedi ki: - O, senin cennette arkadaşındır. Âbit buna karşılık şöyle dedi: -Vallahi, onunla olacağıma cenneti istemem. Onun gibi bir arkadaş da istemiyorum. Bunun üzerine İsa (as)'a şu vahiy geldi:

-O, benim hükmüme razı olmadı. Kulu da hor gördü. Onu, cehennem ehlinden biri kıldım. Onun cennetteki dereceleriyle hor gördüğü cimri kulumun cehennemdeki derecelerini birbirleriyle değiştirdim. Cennetteki yerini de o kuluma verdim. Kendisi de kulumun cehennemdeki yerine gidecek.
Sevgisizlik böyle bir şey… Kâinat bir bütündür. Kâinatın bütünlüğü içerisinde herkesin ve her şeyin bir yeri, değeri vardır. İnsan, sevdiğini Allah için sevmelidir… Peygamberimiz şöyle buyurmuştur: Allahü Teâlâ kıyamet gününde "Benim için birbirlerini sevenler nerede? Onları gölgemden başka gölge bulunmayan bir günde Arşın gölgesinde gölgelendireceğim" buyurur.

Hâsılı Müslüman, her şeye ve herkese karşı, her türlü çıkar düşüncesinden uzak, sırf Allah rızası için, samimi bir sevgi beslemelidir. Sevgi karın doyurmaz ama ruhu doyurur. Yüce Yaratıcıya karşı sevimli yapar.
Selam ve dua ile…