“ZAMAN MI BENİ TÜKETTİ YOKSA BEN Mİ ZAMANI?”

İnsana biçilmiş ömür çizgisi, onun iş hayatına verdiği emeğinin varış noktası olacak günü geldiğinde… Yasalar “dur” diyecek, “artık yoruldun! Adına emekli dedim, şu üç kuruşta mükâfatın, aylık aylık…”

“Emekli mi oldum şimdi? Ama… Ama nasıl olur? Yapacak çok işim vardı…”

İnsanın bilinçli olarak belli bir amaca ulaşmak için giriştiği, hem doğal ve toplumsal çerçevesini, hem de kendisini değiştiren çalışma süreciydi bu hayat… Zaman, su gibi akıp gitti… Beden ve beyin yavaşlar oldu sahil dalgaları gibi…

“Zaman mı beni tüketti yoksa ben mi zamanı?”

Bir işin yapılması için harcanan beden ve kafa gücü bitti. Şimdi ise; ücret, emeğin karşılığı oldu. Oldu da, psikolojim buna müsait değildi desem, hayatın iç içe geçmiş girift cenderesinde hala yolumu bulanlardanım desem, bir umut ışığı yok mudur kenara itilmiş olmaktan…

Bu olmamalıydı deneyimlere inat… Bilenler söylüyorsa, canlı hücrelerimin, beyin ölümüyle öleceğini… Bırakın üreteyim! Neler bildiğimi ve neleri bilmediğimi, bildiğini düşünen bilmeyenlere sözüm… İsyan ediyorsa özüm, yılkı atı bedeni taşımadığımdandır.

Âlimler bilirim, son deminde hala “bir”leyen yüce sözü… Demans'ın milyarlara oranı bir ben mi kaldım? Mecnuna sormuşlar: Delileri sayar mısın? Cevap vermiş : «Bu uzun sürer, siz akıllıları sayın.» Madem öyle; Akıldan başka her şey çoğaldıkça ucuzlarmış ya, emeklilikte mi ucuzladı?
Ben buradayım ey zaman! Buradayım ey zamanın çatlak merdivenlerini ağır ağır çıkan yolcu! Gerçeği insanların ölçüsü ile değil, insanları gerçeğin ölçüsü ile tanı… Bıçak, kendi sapını keser mi? Çelik körleşir, sap yine sağlamdır.

Herkes kendine uyanı yapmalı, asırlık uykudan analar, babalar uyanmalı ve o yatakta mini mini yavrular yatmalı, yatmalı ki çalışanların, üretenlerin, insanlığa faydalı olanların kadri anlaşıla!  

Ben emekliyim! Hala çalışıyorum! Ne küstüm hayata, ne hayat bana… Ben emekliyim! Gülebiliyorum! Ne gülenleri kıskanıyorum ne de kıskananlara gülemiyorum! Ben emekliyim! Direniyorum! Ne bedenimin güçsüz kaslarına, ne de gücünü bana gösterenlere… Umursamadan direniyorum!

Çok görmeyin ama son nefes gelmeden emekliyim diyemiyorum.

Selam ve dua ile…