ŞÜPHE

Öyle bir şey ki;  hem benzerlik hem zıtlık,
  Hem "evet”e  yakın, hem” hayır” a, 
  Var ama yok gibi ,
  Hem yakar kavurur içini,
   Hem de buz gibi yapar kalbini..

   Şüphe insan ilişkilerine girdi mi; yakınları uzak , olurları olmaz eder. O yüzden güven duymayı , aldanma pahasına da olsa şüpheye bin kez tercih ederim.

   Henüz garantisi dolmamış elektrik süpürgesi için yetkili servisi arıyorum. "Saat 12 ile 14.00  arası kesin geleceğiz.” Diyorlar. İşlerimi ona göre ayarlıyorum. Saat 02:30 oluyor arıyorum:

- Hanımefendi hemen size dönüyoruz. Teknik elemana ulaşalım,” diyorlar .Saat 15.00 kimse aramıyor. 15.30 da tekrar arıyorum. Yine aynı cevap .Saat 16.00 yok ,17.00 olmuş yok.. Kimse bilgi vermiyor, teknik elemana ulaşılmıyor.

   Saat 17.10  da ancak gelip süpürgeyi servise götürüyorlar . 5 gün sonra arayıp:

- Hanımefendi süpürgenin motoru yanmış, su çektirmişsiniz, bu garanti alanı dışındadır, kabul ederseniz şu rakama yapacağız " diye bir fiyat veriyorlar ki; verdikleri fiyat bir sene önce süpürgeyi aldığımız fiyattan daha fazla.

 - Beyefendi ben kovanın içinden su çektirmediğime göre herhangi bir ıslaklığa değmesi söz konusu olmamıştır ki ,nasıl bir sistem bu diyorum ama nafile..

   Babam yazık hemen:

- Kızım uğraşma boş ver, dese de yıllar önce yaşadığım bir olaydan dolayı kalbimi şüphe kaplıyor .

  Yine bir beyaz eşyam bozulduğunda servis:

- Bunun işi bitmiş, bulaşık makinenizi servise 100 tl ye alırız. Hiç olmazsa size araba, getir- götür sıkıntısı olmaz” demişlerdi .

 Makineyi geri istedim ve mahalle tamircisi bir ustaya gösterdim.” Ölmüş, bunun beyni yanmış” dedikleri makineyi 8-9 senedir o tamir sayesinde kullanıyorum. Tamirciye verdiğim 100 tl gibi komik bir fiyata üstelik.

    İnsanın bir standardı olması gerekiyor. İşini iyi yapma , doğru olma, şüpheye düşürmeyecek bir hizmet adına .

  Gitgide azalan ; zanaatı zanaatkâr dan öğrenme, ahilik anlayışını, usta çırak öğretilerini tekrar eğitimimize yaşantımıza almalıyız.