Farkında mısınız, karantina bitsin şunu şunu yapacağım diye bi dolu liste önümüzde!
Hani tıraşımız önümüze dökülmüş gibi...
İçimize renkli kalemlerle "Her şey normale dönsün önceliğim şu olacak” diye bir sürü duygu yazıyoruz.
Listeye şöyle bi göz attığımızda anılıyoruz ki hepsi ertelenmişliklerimiz.
Ertelenmiş duygulardan, ertelenmiş kararlardan koca bir dağ var karşımızda.
Kafamızı şöyle kaldırdığımızda karlı zirvesini göremeyeceğimiz kadar yüksek hem de...
‘Vaktim yok'ların ardına gizlediğimiz, ‘dur bakalım nasılsa yaparız' dediğimiz kocaman bir dağ.
Ve şiir oluyor cümleler, yeni besteler kalbimizde.
"Yanımda olduğun zamanlarım, sana sarıldığım ânların kıymetini bilemedim”diye..
Hani o dünya paralar nerde? Söylesenize; bizi bizden alan teknoloji nerde?
Yapay yaptıklarımız, sanal sandıklarımız nerede!
Düne kadar sûni meşgaleler peşinde koşturmacalar, dijitalleşen sevdalar nerede?
Pencereden baktığımız arabalarımız, banka hesaplarımız, iş yerimiz, makamlarımız nerede!
Püfff diye uçtu mu?
Bu güne kadar göremediğimiz gökyüzü, her tondan mavisiyle bakıyor bize
Rüzgar hışırtısı, ağaçlardan patlayan tomurcuklar uzaktan gülümsüyor bize
Geçmişe gömdüğümüz hayatlar sûni miydi?
Özümüze döndük farkında mısınız arkadaşlar?
20 yaşındaki gençler, dedelerin-ninelerin evlerine poşetlerle yardım götürüyor.
Dedelerin duasına ihtiyaç duyuyor, yalvarıyor...
İyilik yeniden dirildi. Zaten üzerine toprak atmıştık sadece:
İyilik gömülmez kaybolmaz ki!
Her zaman sahicilik kazanacak arkadaşlar.
Aslını arıyor insan. İnsan hakikati arıyor.
Allah diyeni arıyor, duayı arıyor herkes.
Bütün taşların yeri değişti farkında mısınız ?
Her şarkının bestesi farklı telden çalıyor...
Batı kendi derdine düştü. Ürettiklerini, tükettiklerini unuttu. Yakıp yıkmayı, zulmettikleri bile pas geçti.
Hizaya gelen üst akılla, çaresiz teknoloji ile karşı karşıyayız
Samimiyet kurtaracak insanlığı arkadaşlar
Gerçek olan, derinden hissettiğimiz duygularımız kurtaracak.
Fıtrat kurtaracak...
Hakiki hayata dönüş ne zaman peki ?
Tabii ki uzun bir hastalık sürecinde birden iyileşme olmayacak.
Zamanı gelince olacak her şey. Her devrin hâkimi: Zaman...
Yıkılan harap olan ev birden öyle tamir edilebilir mi hiç!
Emek vereceğiz, çamuru yeniden karacak, betonu yeniden dökeceğiz.
Demiri yeniden özenle döşeyeceğiz. Yeniden inşâ edeceğiz.
Günlerdir bu kelimeyi tefekkür ediyorum "İNŞÂ”
Ne güzel bir melodisi var değil mi? Güzel ve uzun anlamlı.
Bence bu kelime viral kriz döneminin en favori olacak cümlesi ya da bana öyle geldi.
Sevdim ve dillendiriyorum her yerde. Yeniden inşâ edeceğiz arkadaşlar!
Sanal olan her şeyi kenara alıp önce duyguları inşadan başlayacağız.
Yaşadıklarımızı gözden geçiriyoruz. Meğer ilişkilerimizde düşünmemiz gereken ne çok detay varmış.
İnşâ başladı arkadaşlar;
"Buna fazla kızmışım.. bunu demeseymişim.. keşke daha çok sevseymişim.. haksız yere üzmüşüm... "
Farketmeden yaptığımız onca duygusal travmalar yaşamış, yaşatmışız.
Ama inşa ediyoruz merak etmeyin...
Bu süreç geçsin gönlünü alacağım, hele bu süreç geçsin daha çok sarılacağım, daha çok göreceğim.
Hal hatır soracağım dediklerimizle inşâ başladı bile...
Çok kızmışım, haksızmışım diyerek tam da içimizden başladık.
Baksanıza evlerimizi bile yeniden döşemeye başladık. Salonlar, mutfaklar yeniden düzenleniyor.
"Burada bu hiç kullanışlı değilmiş” diyerek yeniden inşâ ediyoruz odalarımızı.
Onca bildiğimizi sandığımız her şeyi gözden geçiriyoruz.
İnşâ başladı ve devam edecek arkadaşlar!
Öğreneceğiz, öğreniyoruz ve inşâ ediyoruz. Evet bitene kadar beklemek biraz acılı olacak.
Ancak hüküm net: "...el-intizâr eşeddü minen-nâr (beklemek ateşten şiddetlidir)"
Fıtratımıza yeniden kavuşmak için, biraz göz yaşı dökeceğiz, biraz hayret edecek, biraz da gülümseyeceğiz.
Ama vuslat yakın, koşuyoruz...
Farkında mısınız ?
