‘Konya Denince’ Şiirinin Hikayesi

Cengiz Numanoğlu Üstadımızla, dostluğumuzun olduğunu bizi takip eden kardeşlerimiz bilmektedirler. Kitabıma “Damıtılmış Damlalar” ismini verip, Takdim yazması bizleri ziyadesiyle memnun etmiştir. Rabbim, kendilerinden Razı olsun. Değerli büyüğümüz,Üstadımız Cengiz Numanoğlu bey ile irtibatımız, görüşmemiz süreklilik arz ederek bu günlere gelmiştir.
     Aramızdaki samimiyetten, beni de kendi evlatları gibi görmelerinden olsa gerek, zaman zaman Üstaddan bazı konularda şiir yazması cüretinde bulunmuşumdur.  Bu Şehir Bursa şiirinden sonra, kendilerinden Konya ile ilgili de bir Şiir yazmasını istirham etmiştim. Malumunuz Mekke, Medine, Kudüs (Mescdi-i Aksa) ve Bursa ile ilgili Şiirler yazılıp tamamlandıktan sonra Konya ile ilgili de bir Şiir yazmasının güzel olacağını ifade etmiştim. Zaman zaman bu isteğimi Üstada bildirdim, hatta Üstadın, “Bu Şehir Bursa” Şiirini, “Bu Şehir Konya” olarak değiştirip, uyarlama cüretinde bulunduktan sonra, siz, Konya ile ilgili Şiir yazmadığınız sürece, Şiirleriniz bazı değişikliklere uğrayacaktır demiştim. Sohbetimizde, Bu Şehir Konya olarak uyarlamış olduğum, şiiri zat-ı alilerine okuduğumda da büyük bir keyifle dinlemiş ve gülümsemişlerdi. Taleplerimin artması sonrası, Konya’mızın Manevi Mimarları ile birlikte genel olarak önemli bilgileri aktarmamı istediler. Bu bilgileri Üstada gönderdim. Bu çalışmalar, hamdolsun, meyveye durdu  ve tamamlandı. Kısmet olursa bu yazımın sonunda, Konya ile ilgili yazdığı, “KONYA DENİNCE” isimli mükemmel şiiri sizlerle paylaşacağım. Konyalı kardeşlerimizin bahse konu şiiri çok seveceklerine gönülden inanıyorum. Malumunuz hiçbir şair, sipariş üzerine şiir yazmaz. Talep edilmesi de aslında doğru değildir. Arapçada istisnalar kaideyi bozmaz kuralı gereği, beni kırmayıp, Konya ile ilgili şiiri yazdığı için güzel insan Cengiz Numanoğlu Üstadımıza kalb-i şükranlarımı sunuyor ve  ellerinden öpüyorum.
     Geçtiğimiz 13 Kasım 2014 Perşembe günü Konya Denince Şiirini yazıp, tamamladıktan sonra Üstad, telefonla beni aradı ve Şiiri İlk defa şahsıma okudu. Hakikaten tek kelime ile Mükemmel bir şiir ortaya çıkmıştı. Çok sevinip, mutlu olduğumu ifade ettikten sonra Üstadın, engin hoşgörüsüne sığınarak, bu şiiri ile ilgili yaşananları yazmak istiyorum dediğimde, tabi ki, bu Şiirin ortaya çıkmasına sen vesile oldun. Bütün yönlerini yazabilirsin dedikleri için gönül rahatlığı ile bu yazımı yazmış bulunuyorum. Konya Denince şiirini yazarken hiç zorlanmadığını, bilemediği ve beklemediği ölçüde çok büyük manevi destekler  aldığını ifade ettikten sonra, ortaya çıkan şiirde gösteriyor ki, Konya, Bursa’yı solladı, hayırlı olsun dileklerinde bulununca, bende  teşekkürlerimi ifade ettim. Rabbim, hayırlı güzel uzun ömürlerle birlikte, daha nice güzel Şiirler yazmanızı nasip eylesin duası ile konuşmamız tamamlandı.
         Cengiz Numanoğlu Üstadımızın, ”Bu Şehir Bursa” isimli Şirini, ”Bu Şehir Konya”  olarak aşağıdaki gibi uyarlamıştım.
       BU ŞEHİR KONYA
Taşına, tarihin mührü vurulmuş,
Bağrına, evliya tahtı kurulmuş,
Manevi miraslar, ehlini bulmuş,
        Kim bana, bu şehrin adını sorsa;
        Tereddüt etmeden, derim ki; Konya.
Erenler saf tutmuş, aşk otağında,
Bülbül meşke dalmış, gönül bağında,
Yeşil, beyaz, raks ediyor dağında,
Kim bana, dünyada cenneti sorsa;
Gözümde canlanır, Mübarek Konya.
Koneviler, postu sermiş Hak yola,
Şemsi Tebriz, Mevlanalar kol kola.
Nesiller koşuyor, vermeden mola.
Kim bana, tasavvuf ceddimi sorsa,
Derim ki; onların, adresi Konya.
Hacı Veyisler, kalpte yaşıyor,
Yunus Emreler hep, bayrak taşıyor,
Misyonları.. Yüzyılları aşıyor,
Kim bana, bu aşkın sırrını sorsa;
Derim ki; sevdânın harmanı Konya.
Adâlet tâc olmuş, şanlı mâziye,
Ruhlar, selâm durmuş, Aleaddin’e,
Şehitlere.. Gerekmiyor tâziye,
Kim bana, bu neslin aslını sorsa;
Derim ki; hikmetin kaynağı Konya.
Kapu Cami, heybetiyle duruyor,
Minareler arşa, köprü kuruyor.
Tüm yürekler; Allah için vuruyor,
Ne zaman ârifan, saflara dursa;
Önünde Peygamber, ardında Konya.
Bir yer ki; insanlar, gönül zengini,
İrfanla tartıyor, ahlâk dengini.
Bir yer ki; hak etmiş, Başkentliğini,
Kim bana, ilâhî ihsânı sorsa;
Derim ki; lâyıktır, bu şehir Konya.
Bir yer ki; üstünde, bu miras ,
Altında binlerce velî yatarken,
Bir yer ki; âlimler nöbet tutarken,
Kim bana, bu şehre bir rakip sorsa;
Derim ki; Konya’nın, rakibi Konya.
        KONYA DENİNCE
Bir şehir ki; nesiller, irfanla besleniyor,
Bir şehir ki; Mevlânâ, dünyaya sesleniyor.
Semâzenler dönerken, Tevhîdin gölgesinde;
Nefes nefes yaşıyor, vuslatı ney sesinde.
     KONYA DENİNCE gözler, nurlu seller döküyor;
     Kararmış gönüllerde, nice şafak söküyor.
Bir şehir ki; şuhedâ, mührü vurmuş taşına;
“Bu mîrâs benim” demiş, dünyaya tek başına.
Mâbedlerde saf tutmuş, secdeyle barışanlar,
Feyz almış evliyâdan, hayırda yarışanlar.
     KONYA DENİNCE sevgi, yüreklerden taşıyor;
     Her sînede ölümsüz, nice ensar yaşıyor.
Bir şehir ki; aşkların, âşıkların harmanı;
Gönüllere nakşetmiş, o İlâhî Fermanı.
Adâlet mîzânında, îmân tahtını kurmuş;
Cehâletin zulmüne, ilmiyle karşı durmuş.
     KONYA DENİNCE kalpler, Zikrullah’la vuruyor,
     Evliyânın ruhları, şehre selâm duruyor.
Bir şehir ki; edeple, merhametle bezenmiş,
Takvâsıyla Allah’ın rızâsına özenmiş.
Peygamber sevdâsını, tâc etmiş gönüllere,
Bu sevdayı öğretmiş, güllere bülbüllere.
     KONYA DENİNCE gözler, mânâya çevriliyor;
     Maddenin, o saldırgan putları devriliyor.
Bir şehir ki; çağlara, îmânıyla yürüyor,
Mânevî sarayları, irfânıyla örüyor.
Ahlâkı tartılsa da, cefâlarla bin defa;
Bir zerre eksilmiyor, özünde ahde vefâ.
     KONYA DENİNCE susar, acze düşer kalemler;
     Bir şehir ki; şâhittir, ona bütün âlemler.         
Cengiz Numanoğlu
     Ümit ederim ki, Konya Denince şiirini çok beğeneceksiniz. Böyle mükemmel bir şiiri Konya’mız için yazan Üstadımıza tekrar tekrar kalb-i şükranlarımı sunarım. Rabbim, Razı olsun. Sıhhat ve afiyetler dilerim.