Taa küçükken girdi aklımıza şu Ağustos böceği. Tembel, sürekli konuşan, boş vermiş, amaçsız ve vefasız. Ağustos da onunla kaldı sanki yüreklerimizde. Eğlence ve tatil olmalı, biraz boş vermeli hayatı..
Oysa Fontaine'den 600 yıl önce Ağustosu anlamlandırmıştı bize Alparslan.. Amaç, liderlik, sözün gücü, iman, cesaret, vefa ve zaferdi Ağustos.
"Ölürsem, olduğum yere hemen gömün.” emrini yanındakilere verip; belki kefenim olur düşüncesiyle bembeyaz kıyafetlerini giyip, askerinin karşısına çıkan bir komutan düşünün. Hatta düşünmeyin gelin hep beraber yüreğimizle o meydana ve o Ağustos ayına gidelim.
Ordusunun karşısında " Bugün sizlere komutan değil, sizinle savaşan bir erim. Benimle gelmek zorunda değilsiniz. İsteyen geri dönebilir. Allah'ım seni kendime vekil kılıyorum davam senin uğrunda savaşmaktır. Bana yardım et.” diyen bir lider.. Bizans ordusunun demir yığını, sağlam zırhlarına karşı yalın vücutlarıyla duran askeri tepeden tırnağa zırhlamıştı bu sözler. Eğer bir amacınız varsa, başarmak azminde iseniz, aklınızı hedefinizin taktikleriyle doldurmuş ve yüreğinizi imanın vefası mühürlemişse; "Yüzümü yere sürdüm.” dediğiniz Allah sizi mahcup etmeyecektir.
Meydanda hilal taktiğini kullanıyor Alparslan. Düşmanı içine doğru çekip, etrafını sarıveriyor. İşte zafer de tam o zaman bizim oluyor. Çağlar öncesinden gelen mecazî bir düstur daha!
Eğer hilalin temsil ettiği İslam'a sarılırsak, tüm kötü emelli düşmanlarımıza galip olmak bize kaçınılmaz son olacaktır. Ağustos Anadolu'nun kıyamete kadar bu millete yar oluşudur. Selçuklu, Osmanlı, Türkiye sevdasıdır. Şimdi eğil, kokla her zerresi şehit kanı kokan toprağını. Elini, eteğini çekerken Ağustos günleri, ciğerine kadar çek havasını.. Sana hatırlattıklarıyla yenile kendini.. Yüksek düşüncelerimiz, yere sağlam basan ama ta ufuklara değen hayallerimiz olmalı. Çok çalışmalı ama illa ki severek yürekten yapmalı her işi. Dilimizde yine Ağustos şarkısı, asırlar öncesinden ezberli..
İNANMALIYIM..
ÜRETMELİYİM..
SEVMELİYİM..
ŞÜPHESİZ ZAFER BENİM !
