GEÇ OLMADAN

Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder.

Dante gibi ortasındayız ömrün.

Delikanlı çağımızdaki cevher,

Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,

Gözünün yaşına bakmadan gider.

Ne güzel anlatmış ünlü şair Cahit Sıtkı Tarancı… Küslükler, takıntılar, kaygılar, kızgınlıklar, ceviz kabuğunu bile doldurmayacak sebepler ve üzüntüler için hayat çok kısa… Güzel ‘An'ları kaçırmamak lazım… Hayatını ritmini yakalamak lazım… Şu kısacık ömürde önce mutlu olmak sonra mutlu etmek lazım…

Annemin bir sözü vardır; "Kendine değer vermeyen, kimseye vermez.”

Evet, insan önce kendini mutlu edecek… Önce kendi ruhunu doyuracak ki insanlara merhem olabilecek.

TÜİK'in bir araştırmasına göre artık yolun yarısı 40'mış… Ezber bozuldu yani… Ancak bana göre rakamların bir önemi yok. İnsan hissettiği yaştadır. En mühimi neyi nasıl yaşadığıdır. Ardında iyilikler, güzellikler bırakabilmektir.

Hanlar, hamamlar, hayratlar, camiler…

Ecdat ne güzel izler bırakmış bizlere… Adeta iyilikte yarışmış. Önemli olan da bu değil midir zaten? İnsanların hayatlarına dokunmadan, tek bir hayır duası bile almadan 100 yaşına kadar yaşasan ne olur ki?

Bunu sadece maddi anlamda düşünmeyin.

İyi evlatlar yetiştirmekte geleceğe mirastır, bir hastalığın tedavisi için bilimsel çalışmalar yürütmekte…

O yüzden yaşa, yola, rakamlara değil, geride ne bırakacağımıza bakalım. Çok geç olmadan insanlık için güzel bir şeyler yapalım ki koca bir ömrü boşa geçirmiş olmayalım.