Hayat ne hızlı geçiyor öyle değil mi? Hiç bitmez gibi gelen gençlik, yüksek enerjimiz, mutluluklarımız hatta hüzünlerimiz bile, ne çabuk gelip geçiyor. Tıpkı Ramazan ayı gibi…
İnşallah herkes dolu dolu geçirmiş, oruç tutmanın yalnızca aç kalmak olmadığını idrak etmiştir. İnşallah kalplerimiz arınmış ve hafiflemiştir. Bu yıl Ramazan ayı, hastalıkla acı kayıplarla geçirilen iki yılın ardından bize ilaç gibi geldi. Yeniden ziyaretler yapılabildi mesela. Yeniden toplu iftarlarda buluşabildik. Yapılan hayır işleriyle de onlarca aile ve çocuk sevindirildi. Ne büyük lütuf birilerinin yardımına koşabilmek. Ne büyük lütuf "Yalnız değilsin, biz varız” diyebilmek. Bu birlik ve dayanışma ruhu hiç bozulmaz, Ramazan ayı bitikten sonrada devam eder inşallah. Allah bizleri daima yardım edenlerden etsin, bunun için imkân versin.
Şimdiyse bu mübarek ayı bayramla taçlandıracağız. Küçükken öyle çok heyecanlanır öyle çok sabırsızlanırdık ki sabahı zor ederdik. Alınan yeni kıyafetler giyilecek ve eller öpülecekti çünkü… O coşkuyu hiçbir şeye değişmem, eminim hiçbir çocukta öyle… İşte şimdi o zamanki hissettiğim heyecanı ve coşkuyu yeniden hissediyorum. Bayramları yeniden bayram gibi kutlayacağız. İçimizdeki çocuk yeniden çok mutlu olacak.
Bugünlere yeniden kavuşabilmek dileğiyle…
