ALMANYA’DA TÜRK OLMAK -1-
BİR ÖZÜR
TEVHİD’İN HAYATA YANSIMASI
İNSAN OLMAK VE İNSAN KALABİLMEK İÇİN…
Gerçek Olan Kazanır
TÜRKİYE VE SMO SURİYE’DEKİ OYUNU BOZDU
BAŞARI; ÇALIŞMAKLA MÜMKÜNDÜR
İki yüzlülüğün nirvanası
SURİYE’NİN BÖLÜNMESİ
Kira enflasyonu dezenflasyon sürecini baltalıyor
DÜNYA EDEBİYATLARINDA KÖY VE KÖYLÜ İNSAN
Her Galibiyet Değerlidir
Mecelle Pusulası (Altın Formül İçerir)
BAĞIŞIKLIĞINIZI BESİNLERLE GÜÇLENDİRİN
Kaybedilen İki Puan
İnce Minaremizi İsteriz
Bugünlerde araçlarda kış lastiğinin önemi ve zamanı
Alfa Romeo Junior
ÖCALAN SİLAH BIRAKIN DERSE NE OLUR?
KONYALISIN ETLİEKMEK
Zor bir coğrafyanın bin yıllık sahibiyiz. Sorumluluğumuz büyük. Tüm dünyanın gözü bu topraklarda… Bu topraklara sahip olanın, Dünya'da söz sahibi olacağını herkes biliyor.
Bir gazeteci olarak bazen yoğun ve ateşli gündemin sıcağında bunalmıyor değilim. O zamanlarda, keşke millet olarak Kuzey Avrupa veya benzeri sakin bir coğrafyada yaşasaydık diye düşünüyorum. Rahat ama iddiasız.
Bu coğrafyaya sahip olanın mutlaka iddiası olmalı. Hedefi olmalı. Tıpkı Selçuklu ve Osmanlı ecdadımız gibi. Onların "ilayı kelimetullah” gibi bir iddiası olmasaydı, ayakta durabilirler miydi?
Anadolu topraklarında eğer bir iddianız yoksa başınıza gelecek iki şey var. Birincisi sahip olduğunuz toprakları kaybetmeme korkusu. İkincisi zamanla bu topraklardan silinip gitme hakikati.
Birinci cihan harbinden sonra, onlarca yıl her yönü ile enkaza dönmüş küçük bir kara parçasına sıkışıp kalmanın ezikliğini yaşadık. Cihana sığmayan bir idealin mirasçıları için bu adeta ölüm demekti. Ama yapacak bir şey yoktu. Mağlup olmuştuk. Yenilmişlik psikolojisini bir an önce üzerimizden atmamız gerekiyordu, ama başaramadık.
Aynı savaşta bizimle birlikte yenilen Almanya, fazla değil 20 yıl gibi kısa bir süre içerisinde toparlanıp yeniden süper güç durumuna gelirken, biz yerimizde saydık. İkinci dünya savaşını topraklarımıza teğet geçirdik ama istenilen çıkışı ondan sonra da yapamadık.
Çünkü, iddiamızı kaybetmiştik ve bizi yeniden ateşleyecek liderlerimiz hiç olmadı. Hep zevahiri kurtarmaya çalıştılar.
Yüz yıl sonra ilk defa, milletin bağrında çıkan, milletle barışık ve milleti için yaşayan bir lidere sahip olduk. Her şey bir anda değişti. Türkiye'ye 15 yılda 3 Türkiye eklendi. İşte tahammül edemedikleri konu bu.
Körfez'de kıvılcımı tutuşturulan ateşi söndürmeye giderken hep onu düşündüm. Giderken gündem Körfez krizi, gelirken Filistin. Hangi bir yere yetişsin? Ama durmuyor, koşuyor ve yetişiyor.
Az önce Grup toplantısında onun tüm ümmeti kucaklayan konuşmasını dinlerken dudaklarımda gayri ihtiyari "rabbim sana güç kuvvet versin” duası dökülüverdi.
Şükür ki artık bir iddiamız var.
İnce Minaremizi İsteriz
500’ünü yıktık daha da yıkacağız
Güzel bir gelenek, hoş bir seda
Şaşırdık mı?
Fetullah öldü ama FETÖ yaşıyor
Bakan çiftçiye güldü mü?
Yönetim rahatlama, Çamdalı rahatlatma peşinde
İdam isteriz!
Narini biz öldürdük! Diğerlerini öldürmeyelim
Ekrem Coşkun’u klonlayalım