Ne Mutlu...

Ne mutlu Türk'üm diyene

Ne mutlu Cumhuriyet kadınıyım diyene

Ne mutlu Atamızın izinde yürüyene

Ne mutlu özgürlüğü yaşıyorum diyene

Ne mutlu Türk vatandaşı olana

Ve ne mutlu Türkiye gibi bir cennet vatanda yaşıyorum diye bilmeye...

Ne mutluyduk diye devam edeceğim için üzgünüm, içim buruk içim parça parça...

Cumhuriyet çocuğuyum, Cumhuriyet Kadınıyım,

Cumhuriyet annesiyim,

Cumhuriyet vatandaşıyım

ANCAKKKK
artık eski tadında kutlanamayan milli bayramlarımız var, okunamayan şiirler, yazılamayan yazılar, konuşulamayan sözler var... biz özgürlüğü, demokrasiyi, Cumhuriyeti dibine kadar yaşayan ve de savunan bizler bağıra bağıra başımız dimdik ayakta haykırdık Atamızın ilkelerini inkılaplarını. Öyle yetiştirdik öğrencilerimizi. Aldığımız az bir maaş da olsa hakkıyla öğrettik demokrasiyi. Din ile devlet işlerini ayrı tutmayı, özümüzün de sözümüzünde bir olduğunu öğrettik. Öğrenmişlerdi... Andımızı okurken İstiklal Marşımızı söylerken şehitlerimiz için saygı duruşunda dururken neyi savunduğumuzu bilerek bayrağın kırmızısının ve ay yıldızın anlamını bilerek yürüdük bayram sabahlarında stadyumlarda tek yürek olduk. Tek ve hür yaşananın boyunduruk altında olmayacağımızın haykırışını yaptık. Askerlerimizin yerleri sarsarcasına geçitlerini izlerken içimiz huzur dolar, ellerimiz kabarıncaya kadar alkışlayan bir nesil olduk. Özlem duymuyorum. Özgürlüğün milletini bayrağını savunmanın özlemi olmaz. Bu ülke bu topraklar bu bayrak bu Cumhuriyet bizim bizlerin böyle biline...