DOĞUM VE ÖLÜM ARASINDA...

…DOĞDUN…

Birileri çok sevindi varlığına

Oksijenin yakıcılığıyla ilk ağlamanı sundu sana hayat

Büyüdün;

Okullar, sınavlar, sorumluluklar arasında kayboldun

Kahkaha attın, sevindin

Kırdın, kırıldın

Canın çok yandı, öfke duydun insanlığa

Ama affetmedin

Sonrası…

Derin bir sessizlik

Köklerine sarıldın

Sevgi ve çatışmanın örüntüsü

Kimi zaman sıcak bir liman

Kimi zaman fırtınalı bir denizdi ailen

Onlarla nefes aldın

Bir zaman sonra…

İki kişilik bir yalnızlığa gark olduğun

Yahut iki kişinin yekpare olduğu bir eşle devam ettin hayatına

Çıkar ilişkilerinin ağ babasını yaşadın

Akrabalar, dostlar arasında kayboldun

Kendini kaybettin belki de

Kim olduğunu unuttun...!

Ve

Zaman bitti, ışıklar söndü

Her şey bir göz kırpımında

Yaşandı ve geçti

…ÖLDÜN…

Yanında
Ahirete taşıdığın bir HİÇLİK kaldı yalnızca;

Ardına kalansa,
Boşa akıp giden bir dünya hayatının gölgesi…